Έλα να σου πω, τι θα πει μόνη μάνα..

Έλα να σου μιλήσω για το παιδί μου και για μένα, που το μεγαλώνω μόνη μου, κι είμαι περήφανη! Το παιδί που εσύ θεωρείς φόρτωμα και βάρος, γιατί όπου πάω, έρχεται μαζί μου. 
Το παιδί που έκανα με κάποιον άλλο, και τώρα νομίζεις πως ψάχνω κάποιον να μου το μεγαλώσει. 
Το παιδί που τρία χρόνια τώρα, το μεγαλώνω μόνη μου και δεν περίμενα εσένα ή κάποιον άλλο να με στηρίξει οικονομικά. 
Το παιδί που θεωρείται «αρρώστια» να έχεις και σαν χωρισμένη με παιδί, μετράς λιγότερο από τις υπόλοιπες γυναίκες που θα γνωρίσεις. 
Έλα να σου μιλήσω για τις μόνες μαμάδες, που νομίζεις πως είναι απλά ένα εύκολο πήδημα, για να περάσεις τον καιρό σου, τους λίγους μήνες που εσύ θα αποφασίσεις. Για εκείνη που κάθε μέρα, παλεύει μόνη της για να τα βγάλει πέρα. 
Με τη δουλειά, με το σπίτι, με τα οικονομικά και με τα χίλια δυο που δεν έχεις ιδέα καλέ μου, πού βρίσκει την ενέργεια και την δύναμη να χαμογελά και να συνεχίζει. 
Για έλα να σου μιλήσω για εκείνη που παίρνεις δεδομένη και πιστεύεις πως δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από κάποιες στιγμές ευτυχίας που θα της προσφέρεις και νομίζεις πως της κάνεις και την χάρη.

Για εκείνη που καθημερινά είναι μάνα και πατέρας, ειδικά όταν αυτός που την γέννησε δεν ενδιαφέρεται.

Για αυτήν που υποβιβάζεις γιατί δεν είναι πάντα στη τρίχα, γιατί έχει μαύρους κύκλους γιατί έχει νεύρα, γιατί δεν έχει χρόνο για την ίδια.

Ναι, ήταν επιλογή της να κάνει παιδί. Επιλογή της και καμάρι της που το μεγαλώνει μόνη της και δεν αναλώνεται στον κάθε ένα που θα της πουλήσει φούμαρα και παραμύθια.

Επιλογή της που έγινε τόσο σκληρή μέσα της για να επιβιώσει το έξω της. Επιλογή της που βάζει το παιδί της πάνω από όλα. 
Γιατί νιώθει και ξέρει και ζει τον πόνο και την θλίψη στα μάτια του, όταν νιώθει κι αυτή τη μοναξιά. Όχι φίλε μου, δεν ψάχνω και δεν χρειάζομαι άντρα, ούτε να μου μεγαλώσει το παιδί, ούτε να με στηρίξει οικονομικά. 
Ούτε να μου κατεβάζει τα σκουπίδια. 
Τα κάνω όλα μόνη μου! Και τα κάνω και πολύ καλά μάλιστα.. 
Έναν άνθρωπο που να ξέρει τι του γίνεται θέλω! Κάποιον που να εννοεί αυτά που λέει και να έχει σεβασμό κι εκτίμηση μέσα του!

Κάποιον που δεν θα με κουβαλάει στην πλάτη του, αλλά θα περπατάει δίπλα μου, περήφανος που με έχει και ναι, με έχει ακόμα και με το παιδί μου! 
Κάποιον που είναι έτοιμος να δεχτεί αγάπη και να δώσει αγάπη! 
Μετράτε την αγάπη σας σε νύχια, μαλλιά, κοιλιακούς και λεφτά.. 
Εγώ λοιπόν, μετράω την αγάπη στις λεπτομέρειες του σεβασμού, της εκτίμησης και της αγκαλιάς. 
Τουλάχιστον, δεν χαραμίζομαι σε δανεικές στιγμές ευτυχίας και απόλαυσης. Η ευτυχία είναι μέσα μου! Δίπλα μου, στο παιδί μου και στους ανθρώπους που με δέχτηκαν και με δέχονται! 
Κι όχι, δεν θα βρω κάποιον για να μην είμαι δαχτυλοδειχτούμενη στον δρόμο.. 
Εγώ λοιπόν, όλους εσάς τους επιφανειακούς, που θα κάνατε τα πάντα για το τι θα πει ο άλλος, εγώ σας γράφω κανονικά! 
Γιατί καλύτερα μόνη μου, παρά με το λάθος άνθρωπο. Καλύτερα μόνη μου παρά με κάποιον για τα μάτια του κόσμου. Κι ας με κρίνετε εσείς, οι αναμάρτητοι!

Κυριάκου Παντελίτσα, loveletters