Έλενα Παπαβασιλείου: «…το “ποτέ” και το “πάντα” δεν υπάρχουν στην ουσία…»

© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη

Το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ, «Rabbit Hole», κάνει πρεμιέρα στις 29 Ιανουαρίου στο θέατρο ΕΛΕΡ, όπου και θα ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ. [Φρυνίχου 10, Αθήνα].

Ένα ζευγάρι προσπαθεί να σταθεί όρθιο, σ’ έναν κόσμο που έχασε την ισορροπία του, στη σκιά μιας μεγάλης απώλειας. Θα καταφέρει να επιβιώσει, ίσως και να ελπίσει ξανά; Σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λυμπερόπουλου, το  συγκλονιστικό, βαθιά συγκινητικό έργο,  ακροβατεί μοναδικά ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο.

Ο τέλειος κόσμος της Μπέκα και του Χάρι γκρεμίζεται, όταν ο γιος τους Ντάνι σκοτώνεται σε τροχαίο. Οκτώ μήνες μετά το δυστύχημα, το ζευγάρι προσπαθεί να διαχειριστεί την θλίψη του· ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Μπέκα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που φτιάχνουν η μητέρα και η αδελφή της… Την ίδια στιγμή,  ο Χάρι βρίσκει ανακούφιση σε δραστηριότητες μακριά από την οικογένεια, ενώ η Μπέκα προσεγγίζει κρυφά τον έφηβο που ήταν υπαίτιος για το δυστύχημα που άλλαξε τα πάντα. Και ενώ όλα δείχνουν ότι απομακρύνονται, οι δυο τους συνεχίζουν να προσπαθούν, ελίσσονται ο ένας γύρω από τον άλλον, όσο καλύτερα μπορούν προκειμένου να βρουν τον δρόμο τους για ένα μέλλον που κρύβει ευκαιρίες για χαμόγελο και χαρά. Το ταξίδι τους είναι μια οικεία ματιά, σε δυο ανθρώπους που μαθαίνουν να ξαναπλησιάζουν ο ένας τον άλλο, μέσα σε έναν κόσμο που έχει χάσει την ισορροπία του.

Το «Rabbit Hole» είναι ένα πολύ ευαίσθητο έργο· σκιαγραφεί μια τραγωδία -και τις συνέπειες αυτής- με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά και χιούμορ, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού. Οι διάλογοι, ανθρώπινοι και καθημερινοί, συλλαμβάνουν με εντυπωσιακό τρόπο την αμηχανία και τον πόνο του έλλογου ανθρώπου μπροστά σε μια αδιανόητη κατάσταση· και, τέλος, την ικανότητά του για επιβίωση ή ακόμα και για ελπίδα.

Η πρωταγωνίστρια της παράστασης Έλενα Παπαβασιλείου μίλησε μαζί μας.

Τι νιώσατε την πρώτη φορά που διαβάσετε στο σύνολό του το κείμενο;  
«Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που το έργο πραγματεύεται τη διαχείριση ενός τόσο τραγικού γεγονότος. Οκτώ μήνες μετά από ένα ατύχημα που αλλάζει συθέμελα τη ζωή μιας οικογένειας, μια τόσο ξεχωριστή γραφή με ειλικρίνεια και χιούμορ βοηθάει τα μέλη αυτής της οικογένειας να προχωρήσουν. Δεν υπάρχει ίχνος περιττής λέξης στο κείμενο.
Συνδέονται όλα, απόλυτα μεταξύ τους, με μοναδική τεχνική στις λεπτομέρειες».

Και τι χρειάστηκε να κάνετε για να μπείτε στον κόσμο της ηρωίδας σας;
«Την περίοδο που συζητούσαμε με τον σκηνοθέτη, είχα βιώσει πρόσφατα μια οδυνηρή απώλεια. Όσο κι αν ακούγεται ιδανικό για να το εντάξω στον ρόλο, δεν ενδείκνυται αυτή η “μεταφορά” για να τον αποδώσεις. Ωστόσο, αρκετές φράσεις και “εικόνες” στο έργο με άγγιξαν, με συνάντησαν, και όπως σε όλα, η αλήθεια με ενεργοποίησε για να μπω σε κάτι τόσο καταλυτικό».

Μάθατε κάτι για τον εαυτό σας, σ’ αυτό το ταξίδι γνωριμίας με τον χαρακτήρα που κληθήκατε να ενσαρκώσετε;           
«Αρκετά που δεν ήξερα και αρκετά που επαληθεύτηκαν. Όπως ότι το “ποτέ” και το “πάντα” δεν υπάρχουν στην ουσία,  γιατί η ζωή έχει τη δύναμη και τα ανατρέπει».

Στον πυρήνα της παράστασης, μια μεγάλη απώλεια: αυτή του παιδιού μιας οικογένειας. Πώς την διαχειρίζεται η ηρωίδα σας;           
«Έχει παρέλθει η αρχική περίοδος του πένθους που συνδέεται με την οδύνη, την απελπισία, το καθημερινό κλάμα. Έχει μετατραπεί σε θυμό, συχνές εκρήξεις που καταλήγουν σε ένα εσωτερικό κενό. Με μηχανικές ή σπασμωδικές κινήσεις θέλει να απομακρύνει κάθε ανάμνηση και, ταυτόχρονα, να τη φυλάξει στην ψυχή της όσο πιο βαθιά μπορεί.             Μέχρι την υπέροχη ανατροπή και τη συνέχεια… επί της σκηνής!»

Υπάρχει χώρος ώστε να ανθίσει και πάλι η ελπίδα, έπειτα από ένα τόσο τραγικό γεγονός;
«Η ελπίδα συνδέεται με την προσμονή, με μια αποκάλυψη, με το φως. Οπότε σε μαθαίνει να λειτουργείς και να συνυπάρχεις με τον πόνο. Μοιραία θα βρει χώρο μέσα στη συνεχή ροή της ζωής και την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα».

Υπάρχει κάποια φράση που λέει η ηρωίδα σας με την οποία ταυτίζεστε απόλυτα και αν ναι, ποια;
«“Δεν θα με συγχωρήσω για όλα αυτά που θα μπορούσα να είχα αποτρέψει”».

Το «Rabbit Hole» μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία και στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνίστρια την Νικόλ Κίντμαν. Σας απασχολεί το ενδεχόμενο της σύγκρισης;
«Δεν θα μπορούσε γιατί είναι άλλες οι διαστάσεις, άλλα τα μεγέθη και άλλη η υποκριτική προσέγγιση. Το μόνο κοινό που βρίσκω, είναι ότι το “Rabbit Hole” τής άρεσε τόσο πολύ που ζήτησε από τον συγγραφέα να γράψει και το σενάριο ώστε να το μεταφέρει στον κινηματογράφο για να παίξει στην ταινία στην οποία ήταν και συμπαραγωγός».

Τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφος, σπικάζ… Κατέχει κάτι από τα παραπάνω λίγο μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας; 
«Το θέατρο».

Τι μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση, όταν όλα πηγαίνουν στραβά;      
«Η μουσική».

Και τι μπορεί να σας τη χαλάσει;   
«Η κακία».

Ταυτότητα Παράστασης

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λυμπερόπουλος
Μετάφραση: Χριστίνα Μαλακού
Σκηνικά: Δημήτρης Κατσίκης
Κοστούμια: Σάντυ Καραγιάννη
Σχεδιασμός Φώτων: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Κυριακόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάιρα Στυλιανού
Βοηθός Ενδυματολόγου: Καλλιρρόη Φώνη Φωτογράφιση: Σπύρος Περδίου
Οργάνωση Παραγωγής: Μάιρα Στυλιανού
Επικοινωνία – Δημ. Σχέσεις: Βάσω Σωτηρίου
Παραγωγή: Play Productions

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, Νίκος Γεωργάκης, Εύη Δόβελου, Έλενα Παπαβασιλείου, Πολύκαρπος Φιλιππίδης