Σε απολογία πρώην αρχιμανδρίτης για τις χαμένες εικόνες
17 September 2020
Τροφική αλλεργία ή τροφική δυσανεξία; Τα συμπτώματα για να ξέρεις τι σου προκαλεί μια τροφή
18 September 2020

Ήταν ο δικός μου “μεγάλος άνθρωπος”..

Γράφει η Αριάδνη

Και ξυπνάς το πρωί και κάνεις το πρόγραμμά σου. Τι δουλειές θα κάνεις, τι φαγητό, και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.

“Έφυγε” σου λένε. “Τον πρόδωσε η καρδιά του. Αναμενόμενο, είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Έφυγε τουλάχιστον πλήρης ημερών, είχε δει εγγόνια, δισέγγονα. Ήταν μεγάλος.”

Ναι, αλλά ήταν ο δικός μου μεγάλος. Ήταν ένας άνθρωπος που τον θυμάμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ένας άνθρωπος που ήταν πάντα εκεί κοντά, σε χαρές και σε λύπες.

Ήταν ο δικός μου μεγάλος που τον θυμάμαι να δακρύζει ακόμη και με τις χαρές μου και να με καμαρώνει. Το ξέρω ότι αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων, το ξέρω ότι μακάρι όλοι να φτάσουμε τα χρόνια του. Τα ξέρω όλα αυτά που σκέφτεσαι και που θέλεις να μου πεις. Εγώ όμως δεν θέλω να τα ακούσω. Δεν θέλω να παρηγορηθώ. Να θρηνήσω θέλω.

Θέλω να του πάω λουλούδια στο σπίτι του. Θέλω να τον συνοδεύσω στην εκκλησία και να του δώσω ένα τελευταίο φιλί. Θέλω να είμαι κοντά του, δίπλα του, πίσω του. Θέλω να κάνω μια σφιχτή αγκαλιά σε κάθε έναν από την οικογένειά του, που είναι και προέκταση της δικής μου οικογένειας. Θέλω να κλάψουμε αγκαλιασμένοι και να θυμηθούμε ιστορίες από την κοινή μας ζωή μαζί του.

Θέλω να τον μνημονεύουμε πίνοντας τον καφέ που έχει κρυώσει, και να προσπαθούμε να πνίξουμε το γέλιο μας καθώς τον θυμόμαστε με τις πυτζάμες του στο μπαλκόνι, τότε που ήμασταν πιτσιρικάκια και μας μάλωνε, γιατί ξεσηκώναμε την γειτονιά με τα παιχνίδια μας και δεν τον αφήναμε να κοιμηθεί.

Θέλω. Θέλω αλλά δεν μπορώ. Μόνο οι συγγενείς πρώτου βαθμού σου λέει. Λες και μπορεί ένα χαρτί να ορίσει πόσο κοντά σου νιώθεις έναν άνθρωπο. Λες και ξέρουν αυτοί πόσες φορές σαν παιδί σε τάισε από το φαϊ του και σε κοίμισε στο σπίτι του. Έτσι πρέπει.

Ναι γαμώτο, σ’ αυτή την τρελή εποχή που ζούμε έτσι πρέπει. Και μένεις με το “πρέπει” τους και τις μνήμες σου να κοιτάζεις από μακριά και να σε διαλύουν αυτές οι αγκαλιές που δεν μπορείς να κάνεις, αυτό το τελευταίο φιλί που δεν μπορείς να δώσεις..

Αφιερωμένο στον δικό μου μεγάλο για το φιλί που του χρωστάω. Καλή αντάμωση..

Πηγή : loveletters.gr

Comments are closed.

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com
%d bloggers like this: