Συνολικά 577 εκλογικές περιφέρειες κρίνινταν στις σημερινές εκλογές. Κάθε μία έδινε και μία έδρα στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Από τα 577 έδρανα της Βουλής, τα 76 είχαν ήδη κριθεί εκλεγεί από τον πρώτο γύρο της περασμένης Κυριακής.
Αυτές κατανεμόταν ως εξής:
Απέμεναν λοιπόν 501 έδρες για τις να κριθούν τη Κυριακή.
Τόσο το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο όσο και ο σχηματισμός «Μαζί» (δηλαδή η συμμαχία κεντρώων κομμάτων που υποστηρίζουν τον Μακρόν) απέσυραν περισσότερους από 200 υποψηφίους από τις αναμετρήσεις του δεύτερου γύρου ώστε ο υποψήφιος που θα απέμενε να είχε περισσότερες πιθανότητες να νικήσει τον (όποιο) υποψήφιο της Λε Πεν στις περιφέρειες που κρινόταν.
Η ιστορία είχε άλλωστε δείξει ότι το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό ευνοούσε πάντα την ακροδεξιά.
Αλλά και οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις -διενεργηθείσες μετά τις αποχωρήσεις των υποψηφίων- δείχνουν ότι η στρατηγική αυτή απέδιδε και το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν ένα κοινοβούλιο χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, σχολίαζε το Reuters προ των exit poll.
Τελικά υπήρξε και η ανατροπή καθώς η πλειονότητα των εδρών πήγε στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο.
Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Διότι το γαλλικό κοινοβούλιο είναι πλέον μοιρασμένο σε τρία μεγάλα μπλοκ χωρίς καμάι παράδοση πολιτικής συνεργασίας. Η Γαλλία δεν είναι Ιταλία εν προκειμένω.
Εφόσον καμία από τις τρεις ομάδες -η ακροδεξιά, η κεντρώα συμμαχία του Μακρόν ή η Αριστερά- δεν μπορέσει να κυβερνήσει μόνη της (το πιο πιθανό), αλλά και ούτε να καταλήξει σε συμφωνία συνασπισμού ή έστω να παράσχει τη διαβεβαίωση ότι μπορεί να διευθύνει μια βιώσιμη κυβέρνηση μειοψηφίας, τότε η Γαλλία θα κινδυνεύει με πολιτική παράλυση: Με ελάχιστο ή μηδενικό νομοθετικό έργο και με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση να διευθύνει τις (βασικές) τρέχουσες υποθέσεις.
Ο Μακρόν προ της Κυριακής το είχε αποκλείσει. Μετά το αποτέλεσμα αρκέστηκε στην ανακοίνωση της Γαλλικής Προεδρίας ότι μελετά τις επόμενες κινήσεις του αφού συγκροτηθεί ολοκληρωμένη εικόνα.
Μια τέτοια σκέψη όμως (παραίτηση) ίσως να του γονόταν πιο ελκυστική εάν η χώρα απειληθεί με πλήρη πολιτική παράλυση, σχολίαζε το Reuters. Σημειωτέον ότι ούτε το κοινοβούλιο ούτε η κυβέρνηση μπορούν να αναγκάσουν έναν Γάλλο Πρόεδρο να παραιτηθεί.
Θυμίζουμε επίσης ότι το Γαλλικό Σύνταγμα δεν προβλέπει νέες βουλευτικές εκλογές σε χρονικό διάστημα ενός έτους από τις σημερινές, επομένως άμεση επανάληψη της ψηφοφορίας δεν υπάρχει στον κοντινό ορίζοντα.