Οι παλιότεροι μπορούν να θυμηθούν τις “βουνιές”. Βουνιές είναι ο μαύρος σωρός που αφήνουν πίσω τους οι αγελάδες, είναι δηλαδή οι κοπριές της αγελάδας.

Αφού τις μάζευαν, τις ανακάτευαν με άχυρα και ίσως με λίγο νερό μέχρι να γίνει μια ύλη εύπλαστη. Μετά έκαναν στρόγγυλα κομμάτια όπως μία μεγάλη πιατέλα 3-5 πόντους ύψος και τα κολλούσαν σε τοίχους. Αρκετοί πήγαιναν σε σημεία που μαζεύοντας πολλές αγελάδες (σταλός) και μάζευαν έτοιμες “βουνιές” οι οποίες επειδή ήταν σε μικρά κομμάτια ή σπασμένες τις έλεγαν “τρίματα”.

Το υπόλοιπο της κοπριάς που έμεινε το έριχναν στον κήπο ή στο χωράφι και έτσι αν και αγράμματος ο κόσμος τότε υπηρετούσε την ανακύκλωση και την οικολογία. Η βασική τους χρήση ήταν σαν καύσιμη ύλη για θέρμανση και μαγείρεμα.

Στεγνά όπως ήταν, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για καύσιμη ύλη κατά κύριο λόγο στους φούρνους του σπιτιού για να καεί η γάστρα! Αρκετές οικογένειες ζεσταίνονταν σε μπουχαρί με βουνιές, που ήταν ο κυριότερος τρόπος θέρμανσης στον κάμπο.

Πληροφορίες: Όμηρος Νταφος και karditsas blog

Πηγή: trikkipress.gr