Εχθρός ο κακός εαυτός

Ένα από τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά του κράτους δικαίου είναι η ελεύθερη πρόσβαση των νέων στη δημόσια παιδεία, σε κρατικές δομές οι οποίες να διασφαλίζουν τη δωρεάν – ανεμπόδιστη διάχυση της γνώσης.

Στην Ελλάδα, ζητούμενα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζουν να αποτελούν η ευταξία στους πανεπιστημιακούς χώρους, η διαρκής προσαρμογή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις σύγχρονες ανάγκες της επιχειρηματικής κοινότητας, ο στοχευμένος εμπλουτισμός των συνεργειών με ακαδημαϊκούς φορείς του εξωτερικού -κρατικούς και ιδιωτικούς-, ο ορθός προσανατολισμός των σχολών στην έρευνα και στην καινοτομία.

Πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων, τα κρατικά πανεπιστήμια δείχνουν να ανταγωνίζονται επί δεκαετίες τον εαυτό τους και να καταλήγουν δεύτερα στον αγώνα επίτευξης των εκπαιδευτικών τους στόχων.

Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, από τη Μεταπολίτευση και μετά, περιορίζεται στο καθεστώς εισαγωγής των μαθητών στα πανεπιστήμια, στις γιάφκες εξω-φοιτητικών στοιχείων που ρημάζουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, στους γνωστούς – αγνώστους που προσβάλλουν τους χώρους εκπαίδευσης, στους καταληψίες που βάλλουν κατά των επιμελών φοιτητών, στο δίλημμα περί φύλαξης – αστυνόμευσης ή μη των πανεπιστημιακών χώρων. Σε άλλες, οργανωμένες κοινωνίες, ζητήματα όπως τα προαναφερόμενα αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς. Στη δική μας, ανακυκλώνονται στο όνομα της μικροπολιτικής.

Πριν λοιπόν τα κρατικά πανεπιστήμια αναμετρηθούν με τα ιδιωτικά, επιβάλλεται να αναμετρηθούν με τον κακό εαυτό τους και να τον αποβάλουν από τα αμφιθέατρα. Επιβάλλεται να αναμετρηθούν με την πολιτική και τους πολιτικούς, κρατώντας σε απόσταση όσους καπηλεύονται την έννοια της παιδείας. Επιβάλλεται να αναδείξουν την αξία της σύγχρονης γνώσης και των επιστημών του μέλλοντος, στην παγκόσμια -από αρχαιοτάτων χρόνων- πατρίδα της διδασκαλίας.

Τότε και μόνο τότε θα είμαστε όλοι έτοιμοι, πολίτες και πολιτικοί, να καλωσορίσουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια