Η «τελευταία γενιά» θα σώσει τον πλανήτη;

Ίσως σε μερικές δεκαετίες να διαβάσουμε στα βιβλία της ιστορίας πως η μικρή ομάδα ακτιβιστών για το κλίμα με την επωνυμία «τελευταία γενιά» ξεπέρασε τα όρια με τις ενέργειες διαμαρτυρίας της. Ίσως διαβάσουμε πως η ρίψη πουρέ πατάτας και ντοματόσουπας σε παγκοσμίου φήμης πίνακες, το κόλλημα χεριών στο διάδρομο απογείωσης του αεροδρομίου του Βερολίνου ή ακόμα και το μπλοκάρισμα πολυσύχναστων δρόμων ήταν απαράδεκτα εγκλήματα που έθεταν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές εντελώς αναίτια.

Από την άλλη, μπορεί τα χρονογραφήματα της εποχής να γράφουν πώς ακριβώς οι ακτιβιστές για το κλίμα υπερασπίστηκαν τους εαυτούς τους ενώπιον του περιφερειακού δικαστηρίου του Μονάχου: «Κύριε Δικαστά, δεν νομίζω ότι ο κόσμος θα καταλαβαίνει σε 30 χρόνια γιατί είμαστε εμείς κατηγορούμενοι και όχι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση».

Ο Λαρς Βέρνερ είναι ένας από αυτούς ‘κόλλησε ο ίδιος’ δύο φορές στην παλιά πόλη του Μονάχου στις αρχές Νοεμβρίου. Όχι μόνο καταδικάστηκε σε χρηματικό πρόστιμο 525 ευρώ από το δικαστήριο και στις δύο περιπτώσεις, αλλά πέρασε και 23 ημέρες στη μεγαλύτερη φυλακή του Μονάχου, το Σταντελχάιμ. Αυτό όμως δεν θα εμποδίσει τον κλινικό ψυχολόγο από το Γκέτινγκεν να συνεχίσει τη διαμαρτυρία του και στο μέλλον.

«Είπα στον δικαστή και στην εισαγγελία ότι η ετυμηγορία δεν θα αλλάξει τίποτα και ότι δεν θα με επηρέαζε να συνεχίσω σε αυτόν τον δρόμο γιατί έχω υποχρέωση απέναντι στη συνείδησή μου, παρόλο που πραγματικά σέβομαι και προστατεύω το κράτος δικαίου», είπε στη DW.

Η “τελευταία γενιά” θέλει να ταρακουνήσει

Για τον 31χρονο αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν περαιτέρω ενέργειες φέτος. Ο ίδιος και οι συναγωνιστές του από την «τελευταία γενιά» απαιτούν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τους στόχους προστασίας του κλίματος του Παρισιού και συγκεκριμένα το όριο ταχύτητας 100 χιλιομέτρων την ώρα στους γερμανικούς αυτοκινητόδρομους και την εισαγωγή μηνιαίου εισιτηρίου 9 ευρώ στα τοπικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Το είδος των διαμαρτυριών που προκάλεσε σφοδρή κριτική σε όλη τη Γερμανία, επιλέχθηκε εσκεμμένα.

«Οι ενέργειες δεν μπορούν να αγνοηθούν γιατί είναι μια διατάραξη της πραγματικότητας. Η καθημερινή ζωή διακόπτεται. Φυσικά δεν είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να είναι κολλημένοι στο δρόμο, να πετούν πουρέ σε έναν πίνακα ή να αλυσοδένονται σε ένα ποδοσφαιρικό γκολ ποστ», λέει ο Βέρνερ. Δεν θα ήταν όμως επίσης φυσιολογικό να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε κανονικά παρά την «υπαρξιακή απειλή».

Κολλημένο χέρι στην άσφαλτο

Για τον Κρίστοφ Πλος από τους Χριστιανοδημοκράτες ο αποκλεισμός του αεροδρομίου του Βερολίνου από τους ακτιβιστές στα τέλη Νοεμβρίου ήταν η πραγματική απειλή. Στο Twitter, ο βουλευτής του CDU εξέφρασε την οργή του ότι η δράση αποτελεί απειλή για την προστασία του κλίματος και για τη δημοκρατία. Ο Πλος, ο οποίος υποστηρίζει περισσότερη καινοτομία για την επίτευξη στόχων προστασίας του κλίματος και τη χρήση τεχνολογιών όπως τα συνθετικά καύσιμα, απαιτεί μια σαφή απάντηση από το κράτος δικαίου, λέει μιλώντας στη DW.

«Σε μια δημοκρατία, δεν μπορεί να είναι σωστό μια μικρή μειοψηφία να έχει διαφορετικούς κανόνες από όλους τους άλλους, ανεξάρτητα από το πόσο πεπεισμένοι είναι για τον σκοπό τους. Σε μια δημοκρατία, οι ίδιοι κανόνες πρέπει να ισχύουν για όλους.»

Ο Ντόμπριντ μιλάει για «RAF του κλίματος»

Ο Χριστιανοκοινωνιστής πολιτικός Αντρέας Ντόμπριντ, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και χαρακτήρισε την τελευταία γενιά ως τη «RAF του κλίματος», εννοώντας την αριστερή εξτρεμιστική τρομοκρατική οργάνωση «Φράξια Κόκκινος Στρατός». Μια τρομοκρατική οργάνωση που ήταν υπεύθυνη για περισσότερες από 30 δολοφονίες στη Γερμανία μεταξύ του 1971 και του 1993. Έχει δίκιο όμως ο Ντόμπριντ με αυτόν το δραματικό χαρακτηρισμό;

«Αυτό που κάνουν οι ακτιβιστές είναι βασικά μια ήπια παράβαση του νόμου», λέει ο καθηγητής Σεμπάστιαν Χάουνς από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης. «Μπλοκάρουν δρόμους, πετάνε τρόφιμα σε καλά προστατευμένους πίνακες. Οι άνθρωποι θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους σωματική ακεραιότητα και  ελευθερία. Δεν θέτουν σε κίνδυνο άλλους ανθρώπους. Από αυτήν την άποψη δεν έχουν καμία σχέση με ένοπλες ομάδες όπως η RAF», επισημαίνει.

Το δικαστήριο του Μονάχου στην αποφασή του ανέφερε ότι ο Βέρνερ και οι συναγωνιστές του είχαν δίκιο σε όλα όσα είχαν πει για την κλιματική αλλαγή και την αδυναμία των πολιτικών να την καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. «Το μόνο λάθος τους είναι στην επιλογή των μέσων», ανέφεραν. Έπρεπε να επιδιώξουν τον στόχο τους με πολιτικά μέσα, διαφορετικά υπονομεύουν το δημοκρατικό συνταγματικό πολίτευμα.

Πηγή:Deutche Welle