Οι γυναικοκτονίες αυξάνονται αντί να βαίνουν μειούμενες. Μήπως έχουμε κι εμείς όλοι ευθύνες;

Οσες φορές και να γράψει κανείς για τις γυναικοκτονίες ή «απλά» για τη βία σε βάρος των γυναικών από τους άνδρες, το θέμα δεν μπορεί να εξαντληθεί.

Και δυστυχώς, θα επανέρχεται στην επικαιρότητα με δραματικό τρόπο. Με νεκρές γυναίκες, με ξυλοκοπημένες γυναίκες, με βιασμένες ή στοχοποιημένες και τρομαγμένες γυναίκες.

Τα περιστατικά έρχονται απανωτά το ένα μετά το άλλο και αναρωτιέται κάποιος τι είναι αυτό που οδηγεί σε αυτήν την κατάσταση.

Θα πίστευε κανείς ότι η αυστηροποίηση των νόμων για τους κακοποιητές άνδρες θα τους απέτρεπε από το να απλώνουν χέρια πάνω στις γυναίκες ή τις συντρόφους τους.

Θα έλεγε κανείς ότι όσο περισσότερο μιλάμε για τη γυναικοκτονία ως φαινόμενο, όσο κάνουμε γνωστή και στηλιτεύουμε τη δολοφονική συμπεριφορά ορισμένων ανδρών, αυτά τα περιστατικά θα μειώνονταν.

Τουναντίον, λες και η ελληνική κοινωνία έχει σαπίσει τόσο πολύ που αντί να γίνεται καλύτερη στον τομέα αυτό, χειροτερεύει.

Κι αν υπάρχουν άνδρες που δέρνουν ή σκοτώνουν μια γυναίκα αλλά είναι ψυχοπαθείς, αυτό να το δούμε. Να το ερευνήσουμε, να προσπαθήσουμε να προλάβουμε τέτοιες καταστάσεις.

Όταν, όμως, ένας άνδρας, όπως στην Ιεράπετρα, σφάζει την πρώην γυναίκα του, με την οποία είχαν χωρίσει πριν μια 10ετία, γιατί «θόλωσε» που τον έβρισε, τότε έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα,

Και ξέρετε κάτι; Όταν ένας άνδρας γνωρίζει μια γυναίκα, την ερωτεύεται, κάνει 4 παιδιά μαζί της, περνά όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές και τελικά καταλήγει να την κυνηγά και να την σφάζει, τότε δεν μπορεί να υπάρχει οιαδήποτε δικαιολογία.

Όταν σκοτώνει τη μάνα των παιδιών του και το μόνο που κάνει είναι να παίρνει την κόρη του και να λέει: «σκότωσα τη μάνα σας», αυτό είναι εξοργιστικό.

Τότε πρόκειται ξεκάθαρα για έναν άνθρωπο με δολοφονικά χαρακτηριστικά, τα οποία εκδηλώνει σε βάρος μιας γυναίκας που τη θεωρεί κτήμα του.

Κι αυτό είναι ξεκάθαρα γυναικοκτονία, στο στενό πατριαρχικό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται «όμηρος» η ελληνική κοινωνία.

Αυτός ο άθλιος γιατί δεν έστρεφε το μαχαίρι στον εαυτό του, προτού σφάξει την πρώην γυναίκα του;

Το «θόλωσα γιατί με έβρισε», δεν στέκει ως δικαιολογία (λες και μπορεί να υπάρχει δικαιολογία για μια οποιαδήποτε δολοφονία, και δη γυναίκας).

Το «τα έφτιαξε με τον φίλο μου» δεν στέκει, ειδικά από τη στιγμή που έχουν χωρίσει εδώ και μια 10ετία.

Εδώ είναι φανερό ότι κυριαρχεί ο εγωϊσμός, ενισχύεται η ιδέα της «ιδιοκτησίας» του άνδρα πάνω σε μια γυναίκα.

Και αυτό πρέπει να καταπολεμηθεί άμεσα. Από την Πολιτεία, με νόμους, ενημέρωση, καμπάνιες και ισχυρά πρότυπα, αλλά και από εμάς τους ίδιους.

Οι πολίτες πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αλλάξουν αυτό το συντηρητικό, πατριαρχικό, μισογύνικο πλαίσιο πάνω στο οποίο «χτίζουν» τη δράση τους οι γυναικοκτόνοι.

Στο κάτω – κάτω, όταν θολώνεις δεν σκοτώνεις τη γυναίκα σου, τη φίλη σου, τη σύντροφό σου, καμία και κανέναν. Όταν θολώνεις κι έχεις δολοφονικά στοιχεία, αυτοκτονείς. Είναι πολύ απλό.

Όμως, αυτό αφορά τον εν δυνάμει δολοφόνο. Ολοι οι υπόλοιποι πρέπει να προβλέπουμε.

Γιατί όταν διαβάζουμε ότι στο Βόλο μια 55χρονη δερνόταν ανηλεώς από τον σύντροφό της και την απειλούσε με σφυρί (άρα είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση) και στη συνέχεια αυτή η γυναίκα… δεν επιθυμεί τη δίωξή του, τότε έχουμε αποτύχει.

Όταν αυτός ο άθλιος τύπος είναι ελεύθερος με τον όρο να μην πλησιάζει και να μην έχει επικοινωνία με το θύμα του, να είστε σίγουροι ότι θα το ξανακάνει. Στην ίδια ή σε άλλη γυναίκα.

Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρχουν γυναίκες που κακοποιούνται και δεν μιλούν. Υπάρχουν πλέον οι δομές που μπορούν να ζητούν βοήθεια.

Δεν μπορεί να υπάρχουν συγγενείς, γείτονες ή απλά πολίτες που βλέπουν κακοποίηση κι εν δυνάμει δολοφονική τάση και δεν μιλούν. Πρέπει να βγουν από τη βολή τους, από τον ωχαδερφισμό τους, από την βόλεψη του σπιτιού τους και να καταγγείλουν.

Το «δεν ξέρω», «που να μπλέκω», «ήταν καλό παιδί, έπεσα από τα σύννεφα», δεν μπορούν να λέγονται.

Είμαστε όλοι συνένοχοι σε κάθε έγκλημα που γίνεται σε βάρος γυναίκας και το οποίο θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε.

Αλλά το επαναλαμβάνω για να γίνει κατανοητό: Ενας «άνδρας» που έστω σκέφτεται να σκοτώσει τη γυναίκα ή τη σύντροφό του και μετά να αυτοκτονήσει (όπως…δήθεν έκανε και ο δολοφόνος της Ιεράπετρας), ας σκεφτεί τη σειρά των πράξεών του.

Δηλαδή αν εθίγη ο εγωϊσμός του, δεν αντέχει την απόρριψη, «θόλωσε», θεωρεί τσιφλίκι του τη γυναίκα και σκέφτεται να κάνει έγκλημα, ε, τότε ας αυτοκτονήσει.

Ισως είναι καλύτερο να «φεύγουν» οι υποψήφιοι δολοφόνοι παρά τα υποψήφια θύματα.

in.gr