«Κακοποιήθηκα στην εφηβεία και 15 χρόνια μετά η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή»

Toν τελευταίο καιρό μέσα σ’ ένα κυκεώνα αποκαλύψεων με περιστατικά λεκτικής και σεξουαλικής βίας να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τίθεται για μια ακόμα φορά το ζήτημα της οποιαδήποτε μορφής κακοποίησης που μαστίζει την εποχή μας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για να τα προστατεύσουμε. Αυτό συμβουλεύει και αυτή η μαμά αφού πρώτα μοιράζεται μαζί μας τη δική της ιστορία.

«Τις προάλλες πετάχτηκα ιδρωμένη απ’ το κρεβάτι μέσα στη νύχτα επειδή ονειρεύτηκα τον πρώην φίλο μου. Δεν ήταν όνειρο αλλά εφιάλτης καθώς αυτός ο άνθρωπος με κακοποίησε με τέτοιο τρόπο, ώστε οι πληγές μου ακόμα να κλείσουν. Χωρίσαμε το 2005. Τώρα είμαι 33 χρονών και από τότε έχουν περάσει 15 χρόνια. 

Προσπάθησα πολλές φορές να γράψω για αυτή μου την εμπειρία, όμως, πάντα κάτι με σταματούσε. Γιατί τώρα; Κυρίως, γιατί είμαι μαμά. Έχω έναν γιο και μια κόρη και το θεωρώ χρέος μου απέναντί τους. Θέλω να γνωρίζουν την αξία τους και στη ζωή τους να φανούν πιο δυνατοί από μένα. Ελπίζω επίσης ότι μπορώ να βοηθήσω κάποιον άλλο να δει αυτήν τη συμπεριφορά ως κακοποίηση. Εμένα μου πήρε πολύ καιρό για να το καταλάβω…

Τον ήξερα όλα τα σχολικά μου χρόνια. Ήταν ο ωραίος της τάξης και όλες ήμασταν ερωτευμένες μαζί του. Στην εφηβεία μας γίναμε ζευγάρι και ένιωθα το πιο όμορφο και ευτυχισμένο κορίτσι σ’ όλο τον κόσμο. Ήμουν αφελής και πίστευα ότι θα ήμασταν για πάντα μαζί και αγαπημένοι. Η πραγματικότητα όμως ήταν σαν ένα βίαιο χαστούκι που με στιγμάτισε βαθιά.

Ήμασταν ζευγάρι σχεδόν 5 χρόνια και ήδη από τον πρώτο χρόνο αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα. Ήταν κτητικός και ήθελε να έχει τον έλεγχο. Στην αρχή, μου φαινόταν γλυκό. Ένιωθα κολακευμένη που με ήθελε τόσο πολύ. Όταν, όμως, άρχισε να βλέπει κάθε φίλο μου ως απειλή, τα πράγματα άλλαξαν. Με απομάκρυνε από τους φίλους μου και αν με ”έπιανε” να μιλάω με κάποιον άλλον, θύμωνε και φώναζε.

Άρχισε να με παρακολουθεί και μετά από λίγο καιρό έθεσε κάποιους κανόνες, τους οποίους φυσικά μόνο εγώ έπρεπε να ακολουθώ. Εκείνος μπορούσε να μιλήσει σε άλλα κορίτσια ή να γελάσει μαζί τους, για μένα όμως ήταν απαγορευτικό. Και αν τολμούσα να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου, ξεσπούσε με τον χειρότερο τρόπο.

Δεν με άφηνε να πηγαίνω στα πάρτι των φίλων μου αν δεν με συνόδευε και έπρεπε να βρίσκω συνεχώς δικαιολογίες, καθώς ντρεπόμουν να πω στις φίλες μου γιατί δεν πήγαινα  στις διάφορες μαζώξεις.

Μετά από λίγο καιρό άρχισε να επεμβαίνει και στο τι φοράω. Δεν μπορούσα να φορέσω ρούχα που ήταν πολύ αποκαλυπτικά και αν το έκανα με κατηγορούσε ότι τον απατούσα και μου μίλαγε χυδαία.

Και η σεξουαλική μας σχέση όμως είχε γίνει βίαιη. Αν έλεγα όχι, εκείνος προσπαθούσε να με μεταπείσει φωνάζοντας και βρίζοντας. Θυμάμαι να μου λέει ότι δεν τον ικανοποιούσα και ότι θα έμενε θυμωμένος μέχρι να τον αγγίξω. Αυτό έπρεπε να κάνω γιατί ήμουν η κοπέλα του, διαφορετικά θα με παρατούσε. Θυμάμαι να κλαίω πολλές φορές- να νιώθω τύψεις και ράκος. Πώς είχα γίνει αυτό το κορίτσι;

Σειρά είχαν οι φίλες μου, τις ζήλευε και αυτές. Δεν ήθελε να κάνω παρέα μαζί τους, ούτε με τα αγόρια τους. Δεν με εμπιστευόταν καθόλου. Έλεγε φρικτά πράγματα για εκείνες. Όταν ήμουν μαζί τους θα με έπαιρνε ανά 3 λεπτά τηλέφωνο και πάντα με θυμωμένο τρόπο θα ρωτούσε πού ήμουν, με ποιον ήμουν, τι φορούσα, ή ακόμα και τι μουσική άκουγα. 

Τέλος, προσπάθησε να με απομακρύνει και από την οικογένειά μου. Για εκείνον ο αδερφός μου ήταν βλάκας, οι γονείς μου ανεπαρκείς και μόνο αυτός ήθελε το καλό μου. Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει. Του μίλησα και του ζήτησα να αλλάξει συμπεριφορά, όμως, εκείνος μου ζήτησε να επιλέξω. Ή εκείνον ή κανέναν. Και διάλεξα εμένα. Βρήκα το κουράγιο και το έκανα.

Μέχρι σήμερα, πολλοί με ρωτούν γιατί έμεινα μαζί του για τόσο καιρό. Η απάντηση είναι απλή: ήταν η πρώτη μου σχέση. Ήμουν ερωτευμένη και τον έβλεπα σαν θεό.Ήταν εύκολο να ξεχάσω τις κακές στιγμές όταν μου φερόταν όμορφα.

Αν και έχω συγχωρήσει αυτό το άτομο, δεν θα ξεχάσω ποτέ τι μου έκανε και πως επηρέασε τις μελλοντικές μου σχέσεις. Φοβόμουν και δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν.

Τώρα, για μένα το πιο σημαντικό είναι να μάθουν τα παιδιά μου το πώς είναι οι υγιείς σχέσεις. Να είναι προσεκτικοί και να μπορούν να αναγωρίσουν τα σημάδια μιας καταχρηστικής συμπεριφοράς. Να μην αφήσουν ποτέ τον εαυτό τους να γίνει θύμα αλλά ποτέ να μην γίνουν και θύτες.

Θέλω επίσης να γνωρίζουν ότι υπάρχει αληθινή αγάπη, ακόμα και όταν υπάρχουν δυσκολίες. Ο πατέρας τους και εγώ είμαστε ζωντανό παράδειγμα. Σε εκείνον βρήκα την αγάπη που έψαχνα.

Μια αγάπη που με σέβεται και με φροντίζει. Με εμπιστεύεται και θέλει να είμαι ευτυχισμένη.

Πρέπει να παρακολουθούμε τις σχέσεις των παιδιών μας. Μιλήστε μαζί τους και διδάξτε τους πώς να συμπεριφέρονται σωστά σε άλλους. Βεβαιωθείτε ότι παίρνουν το ”όχι” στα σοβαρά. Και αν η σχέση δεν είναι υγιής, βοηθήστε τα να την τελειώσουν.»

Πηγή: scarymommy.com, mama365.gr