Κινδυνεύει ο θεσσαλικός κάμπος

Μεγάλα τμήματα του οποίου κινδυνεύουν να μετατραπούν σε… έρημο μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, λόγω της ανεξέλεγκτης άντλησης των υδάτων του αλλά και των κλιματικών αλλαγών.

Τα στοιχεία που προκύπτουν από τους επιστήμονες και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς της Θεσσαλίας προκαλούν σοκ, καθώς δείχνουν ότι η πιο παραγωγική αγροτική περιοχή της χώρας παρουσιάζει ήδη φαινόμενα ερημοποίησης, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη δραματική μείωση στην καλλιεργητική απόδοση.

«Ο κάμπος έχει ήδη μεγάλο υδατικό έλλειμμα, κάτι που σημαίνει ότι οι καλλιέργειες αρδεύονται ανεπαρκώς, με προφανείς συνέπειες στην παραγωγή», δηλώνει η Μαρία Σακελλαρίου, κοσμήτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, οι ανάγκες για το πότισμα των εκτάσεων του κάμπου κυμαίνονται περίπου στα 1,2 δισ. κυβικά μέτρα νερού τον χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, το διαθέσιμο αρδευτικό αγγίζει μόλις τα 700 εκατ. κ.μ. ετησίως, επαρκώντας δηλαδή μόλις για το 58,4% των ετήσιων αναγκών άρδευσης.

«Αυτό σημαίνει ότι οι καλλιέργειές μας ποτίζονται πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε, με συνέπεια η παραγωγή να είναι αρκετά μικρότερη», αναφέρει ο Χρήστος Σιδηρόπουλος, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Λαρισαίων Αγροτών, ο οποίος παραδέχεται ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στη μείωση των διαθέσιμων υδάτων του κάμπου έχουν παίξει οι ίδιοι οι αγρότες.

Για αλόγιστη σπατάλη των υπόγειων υδάτων μιλάει μελέτη Ελλήνων επιστημόνων.
Σύμφωνα με τη μελέτη, κατά τις προηγούμενες 3 δεκαετίες δόθηκαν άδειες για 35.000 γεωτρήσεις και έχουν αντληθεί 3 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερό.

Επίσης οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι θα πρέπει να εγκαταλειφθούν αρκετές καλλιέργειες στο Θεσσαλικό κάμπο και να ληφθούν μέτρα ώστε να μην χάνεται το χειμώνα μεγάλη ποσότητα υδάτων στη θάλασσα.

Αναγκαία όσο ποτέ είναι και η στροφή σε νέες καλλιέργειες που θέλουν λιγότερο νερό.
Υδροπονική και αεροπονική καλλιέργεια.

Φέρει όμως και η πολιτεία μεγάλες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν προστάτευσε όλες αυτές τις δεκαετίες τον πιο γόνιμο και εύφορο κάμπο της χώρας εγκαταλείποντάς τον στην τύχη του και για το ότι δεν προχώρησε όχι μόνο τα μεγάλα έργα του Αχελώου, αλλά ούτε τα προγράμματα ανάσχεσης της διάβρωσης και ερημοποίησης των γαιών.

Είναι προφανές, αναφέρει ο καθηγητής Γεωπονικής κ. Δαναλάτος, ότι ο Αχελώος θα ήταν «η ΛΥΣΗ για τον κάµπο της Θεσσαλίας και για τη διατροφική αυτάρκεια της χώρας, αλλά το έργο πολεµήθηκε και από ευρωπαϊκές χώρες ανταγωνίστριες στον αγροτικό τοµέα, όπως π.χ. η Ολλανδία, η οποία φοβήθηκε ότι αν αναπληρώσει το χαµένο υδατικό του ισοζύγιο ο θεσσαλικός κάµπος, θα ˝γεµίσει˝ µε µηδική και έτσι θα αναπτυχθεί η κτηνοτροφία, που θα ανταγωνιζόταν την ολλανδική!».

Αν δεν υπάρξουν παρεµβάσεις, η περιοχή θα τεθεί σύντοµα σε κίνδυνο διατήρησης της ζωής.