Το γύρο του διαδικτύου κάνει η εξομολόγηση της μαμάς του μικρού Δημήτρη, ενός αξιολάτρευτου παιδιού με εγκεφαλική παράλυση, που στέλνει ένα δυνατό μήνυμα συμπερίληψης και αποδοχής κάθε παιδιού ΑμεΑ.

Με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη στην παιδική χαρά, με τον γιο της και τη συμπεριφορά μιας μαμάς που βλέποντας ότι πρόκειται για παιδί ΑμεΑ έσπευσε να απομακρύνει το δικό της παιδί από κοντά του, θέλει να πει σε όλους τους γονείς ότι είναι καθήκον τους να εξηγούν στα παιδιά ότι υπάρχουν και άλλα παιδιά ακριβώς σαν αυτά μόνο που γεννήθηκαν με ξεχωριστές ανάγκες. Έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες επιθυμίες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιθωριοποιούνται.

Όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ” Το να είσαι γονέας παιδιού με ξεχωριστές ανάγκες σημαίνει ότι πρέπει να πας πάνω και πέρα ​​από αυτό που μπορεί να κάνουν άλλοι γονείς, αλλά κάνεις ακριβώς αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος γονέας: φροντίζεις το παιδί σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, γιατί αυτό είναι ακριβώς αυτό που κάνει ένας γονέας. Το να είσαι γονέας παιδιού με ξεχωριστές ανάγκες είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι κάτι που φοβάσαι. Είναι ένας ρόλος γεμάτος σκληρά πράγματα. Να κοιτάς μόνο πόσο χαριτωμένα είναι τα πολύτιμα παιδιά μας. Προσφέρουν διαφορετικά πράγματα για να κάνουν τον κόσμο μας ένα καλύτερο μέρος.”

Κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει τα όσα λέει.  Με σύνθημα «Κανένα παιδάκι µε ειδικές ανάγκες και αναπηρία να µη νιώσει ποτέ μοναξιά και λιγότερη χαρά από τους άλλους συνοµήλικούς του» μοιραζόμαστε μαζί σας την εξομολόγησή της.

Αξίζει να ακούσουμε όσα έχει να μας πει

?Υπάρχει παιδί πάνω στη γη που δεν χαίρεται την παιδική χαρά;
Μμμμ… δεν νομίζω, οχι σίγουρα δεν υπάρχει! Και τώρα θέτω μια ερώτηση:

Ποιός μπορεί να στερήσει απο τα παιδιά που έχουν αναπηρία, ορατή ή αόρατη, την είσοδο τους στην παιδική χαρά;;

Η πρώτη σου σκέψη θα είναι να μου πεις «κανεις».

Λοιπόν, άσε με να σε βοηθήσω με την δεύτερη σκέψη …

Έχεις σκεφτεί όμως ότι με το να κοιτάς με λύπηση ή επίμονα το παιδί και τους γονεις τους αυτόματα στερεις το δικαίωμα τους να χαρουν στην παιδική χαρά;

Έχεις σκεφτεί οτι αν δεν έχεις μιλήσει στο παιδί σου για την αναπηρία δεν θα παίξει με ένα παιδί που έχει όποιας μορφής αναπηρία

Ίσως το κάνει πέρα,σίγουρα δηλαδή, ίσως φύγει μακρυα του φοβούμενος οτι κάτι πάει στραβά, ίσως το κοροιδέψει κιόλας(το χειρότερο όλων ),ισως του κάνει άσεμνη ερώτηση…. κτλ κτλ

Βλέπεις πως πάλι έχεις στερήσει την είσοδο ενος παιδιού με αναπηρία στην παιδική χαρά;

Με βλέπεις με τον Δημήτρη και τραβάς το παιδάκι σου απο το χέρι να φύγεις; ?Εμετικό το λιγότερο. Ντροπιαστικό, όχι για εμένα , για εσένα.

Έτσι όπως βλέπεις τον Δημήτρη στην φωτογραφία σε κάνει να θες να τρέξεις μακριά του;

Ναι, τρέξε. Κινδυνεύεις να πάθεις κακό απο υπερβολική δόση χαρας.

Σε ρωτάει το παιδί σου «Γιατί αυτό το παιδάκι είναι έτσι;» Και του απαντάς «είναι μικρό και νυστάζει»

Γέλασα απίστευτα, γιατί είμαι η Μαρία και δεν δίνω σημασία. Κάποια άλλη μαμά όμως ίσως κατεβάσει το κεφάλι και δεν ξαναβγει στην παιδική χαρά. (Ισως και εγώ… σε κάποια χρόνια αν έχω κουραστει, δεν ξέρω.)

Βλέπεις πως πάλι στερείς την παιδική χαρά απο ένα παιδί και το χειρότερο το μεταδίδεις και στο παιδί σου, δηλαδή το διαιωνίζεις κιόλας.??‍

Παραπάνω σου εξήγησα πως αυτόματα χωρις ίσως να το καταλάβεις στερείς το δικαίωμα ενος παιδιού με αναπηρία, ορατή ή αόρατη, απο το να είναι στην παιδική χαρά.

Γιατί; Ποιός σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις αυτό;

Δικαίωμα στην παιδική χαρά έχουν όλα τα ΠΑΙΔΙΑ??αλλιώς δεν θα λεγόταν παιδική χαρά αλλά κάπως διαφορετικά υποθέτω  …

Μαμά Μαρία

newsitamea.gr