Μου λείπεις …

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Αλήθεια ξέρεις τι θα πει να μου λείπεις;
Θα πει να είμαι ανάμεσα σε δεκάδες και να ψάχνω μόνο εσένα.
Θα πει να σε αναζητώ με τη ματιά μου ακόμα κι όταν ξέρω πως δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι εκεί.
Θα πει να μην αλλάζω άρωμα γιατί εσύ ξέρεις αυτή τη μυρωδιά μου. Γιατί σε αυτή με αναγνωρίζεις.
Θα πει να με αναλώνω ανάμεσα σε πολλούς, να γεμίζω το χρόνο μου τόσο ασφυκτικά με δουλειές και “πρέπει” που να μην χωράει ανάμεσα ούτε ένα “θέλω”.
Θα πει να μετράω τον ύπνο σε λεπτά, ούτε καν σε ώρες, γιατί το σκοτάδι μου δεν έχει εσένα εκεί.
Θα πει να γελάω, να συνεχίζω, να προχωράω, να ζω.. Χωρίς να λείπεις από γύρω μου.
Χωρίς να λείπεις από την καθημερινότητα μου.
Να σε κάνω κομμάτι της ακόμα και τις στιγμές που είσαι χιλιόμετρα μακριά.

Όχι, δεν λείπεις αγάπη μου.
Δεν λείπεις σε έναν κόσμο γενικό κι αόριστο.
Δεν λείπεις ούτε στην καθημερινότητα, ούτε στις συνήθειες, ούτε στον εγωισμό μου.
ΜΟΥ λείπεις.
ΜΟΥ λείπεις γιατί καμία αγκαλιά δεν κουμπώνει σαν την δικιά σου.
ΜΟΥ λείπεις γιατί καμία καλημέρα δεν μοιάζει με τη δικιά σου.
ΜΟΥ λείπεις, γιατί καμία λέξη δεν έχει νόημα όταν δεν λέγεται για εσένα.

Κατάλαβες τώρα;
Δεν λείπεις.
ΜΟΥ λείπεις.

loveletters.gr