Να τον ζεις τον χρόνο σου, είναι δανεικός κι έχει ακριβό τόκο!

Έπαψα από καιρό να περιμένω τις Κυριακές για να μαγειρέψω για τους φίλους μου. 
Έρχονται τις καθημερινές και γεμίζουμε το σπιτι μυρωδιές, γεύσεις, βουή και ακαταστασία!
Έπαψα από καιρό να περιμένω μια ιδιαίτερη μέρα για να γεμίσω το σπιτι κεριά και μουσικές.
Ανάβω τα κεριά μου, βάζω μουσικές, κάθομαι καταχαμα και διαβάζω, γράφω, βλέπω τηλεόραση και απολαμβάνω τη στιγμή.
Έπαψα από καιρό να περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να πάρω αγκαλιά τους ανθρώπους μου, να τους πω πόσο τους αγαπώ.. 
Έπαψα από καιρό να περιμένω την τέλεια και την ιδανική στιγμή για να ζήσω. Ξέρω πως δεν θα έρθει. Ξέρω πως ανά πάσα στιγμή η ζωή μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα σου μέσα σε ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών!
Έπαψα από καιρό να προσπαθώ να καταλάβω τα «γιατί» των ανθρώπων.
Να προσπαθώ να δικαιολογήσω, να μεταφράσω, να εξηγήσω, να βολέψω μέσα μου εκείνα που δεν χωρουν.
Έπαψα από καιρό να κρατάω δεσμούς που μοιάζουν με δεσμά γύρω από το λαιμό.
Μα πιο πολύ, έπαψα από καιρό να πείθομαι από ψεύτικα χαμόγελα και σκηνοθετημένες καλοσύνες και κακοπαιγμένα δράματα. 
Ένα πράγμα που μαθαίνεις όταν έχεις σκορπίσει το χρόνο για καιρό, είναι να τον σέβεσαι μα να μην τον μετράς. Να τον εκτιμάς μα να μην τον προσμενεις!
Να τον ζεις τον χρόνο σου και να τον αφήνεις να κάνει τη δουλειά του!
Εκείνος ξέρει πότε θα σου αποκαλύψει πρόσωπα, πότε θα σου ξεγυμνώσει συμπεριφορές και πότε θα σου δώσει το μαχαίρι να κόψεις τα δεσμά σου!
Ο χρόνος ξέρει, κι εσύ αν είσαι τυχερός, θα ζήσεις, θα πονέσεις, θα τσακίσεις, θα τσακιστεις, θα υπάρξεις θύτης και θύμα, προδότης και προδομένος, θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς, θα συγχωρέσεις και θα συγχωρεθείς.
Αν είσαι τυχερός, θα τον ζήσεις τον χρόνο που θα σου δοθεί.. δεν θα τον δεις μόνο να περνά! 
Αν είσαι τυχερός, θα τον ξοδέψεις, μα δεν θα τον σπαταλήσεις. 
Γιατί μην ξεχάσεις ποτέ, πως ο τόκος για το χρόνο που δανείζεσαι είναι τ’απωθημένα και τ’ανεκπλήρωτα που δεν έζησες.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου, loveletters.gr