Παράτα τα όλα!
Δεν βλέπεις ότι δεν αντέχεις άλλο;
Εγκλωβισμένη καθημερινά στα κουτάκια των “πρέπει”, να προσπαθείς να στριμώξεις τα “θέλω” σου σε καλούπια, που δεν σου ταιριάζουν. Ζαλισμένη από τα “όχι” και τα “μη”, που χρόνια τώρα βουίζουν στο κεφάλι σου. Κουρασμένη από υποχρεώσεις, που σου κλέβουν το χρόνο σου. Παραιτημένη από τα ίδια σου τα όνειρα.
Παράτα τα όλα, σου λέω!
Η ζωή προχωράει κι εσύ έχεις μείνει θεατής σε μια παράσταση, που κάποιος σου έκλεψε το ρόλο, να περιμένεις βουβή και ακίνητη σε μια γωνιά. Τι περιμένεις, αλήθεια; Δεν θα αλλάξει τίποτα, όσο εσύ δεν προσπαθείς να το αλλάξεις. Οι μέρες θα κυλούν πάντα μονότονες και γκρίζες. Κι όσο γεμίζουν οι ώρες σου με “πρέπει”, τόσο θα μεγαλώνει μέσα σου το κενό. Όσο πιο πολύ προσπαθείς να τα ελέγξεις όλα, τόσο περισσότερο χάνεις τον έλεγχο της ζωής σου.
Παράτα τα όλα, λοιπόν!
Πάρε μια βαθιά ανάσα και πάμε από την αρχή. Πάρε το χρόνο που χρειάζεσαι να ηρεμήσεις. Ψάξε μέσα σου να βρεις όλα εκείνα τα “θέλω” σου, που κάποτε έκρυψες βαθιά και τώρα σε στοιχειώνουν. Σπάσε τις αλυσίδες σου και τρέξε ελεύθερη, χωρίς περιορισμό, χωρίς προορισμό. Βάλε στην άκρη τη λογική και άσε την καρδιά να σε οδηγήσει.
Παράτα τα όλα, επιτέλους!
Η ζωή είναι για εκείνους, που τολμούν να ζήσουν. Για εκείνους, που δεν βλέπουν τοίχους και εμπόδια, μα μονάχα ορίζοντα ανοιχτό. Για εκείνους που όσες φορές κι αν πέσουν, άλλες τόσες θα σηκωθούν, θα τινάξουν από πάνω τους τη σκόνη και θα ξεκινήσουν πάλι απ’ την αρχή. Για εκείνους που δίνουν, που δίνονται, που ερωτεύονται, που ρισκάρουν. Για εκείνους που τα παίζουν όλα για όλα σε μια μόνο ζαριά.
Ξέρω, φοβάσαι. Μια ζωή σε όριζε ο φόβος. Μα μεγαλώνεις πια, μην αφήνεις το φόβο να σου βάζει τρικλοποδιά. Μη διστάζεις! Έφτασε η ώρα να τολμήσεις, να ονειρευτείς, να ερωτευτείς, να αγαπηθείς, να αφεθείς, να ζήσεις!
Έλα! Δώσε μου το χέρι σου και πάμε!
Σε περιμένω, είμαι μαζί σου, μην φοβάσαι!
Πάμε, σου λέω, φύγαμε…
Παράτα τα όλα κι έλα!
Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή
Πηγή : loveletters