Πράσινη agenda, Προσβασιμότητα για τα ΑμΕΑ και Απλή Αναλογική

ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Πράσινη agenda, Προσβασιμότητα για τα ΑμΕΑ και Απλή Αναλογική

Με 2 παρεμβάσεις και μία ομιλία ολοκλήρωσε την παρουσία του το Πράσινο Κίνημα στο μεγάλο Συνέδριο που διοργάνωσε η Ένωση Γενικών Γραμματέων των ΟΤΑ “Κλεισθένης”. Το Συνέδριο είχε θέμα: «Αναπτυξιακή Χρηματοδοτική Πολιτική & Δημοσιονομικός Έλεγχος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση», και θα πραγματοποιήθηκε στην Κόρινθο, 2-4 Ιουλίου. Το Πράσινο Κίνημα εκπροσώπησε ο συμπρόεδρος Κώστας Καλογράνης, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, εντεταλμένος για θέματα περιβάλλοντος Νίκος Παπαδάκης, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Χαλάνδρι Αλλάζουμε Πορεία» Άγγελος Νταβίας και ο οργανωτικός υπεύθυνος Βορείου Αιγαίου Λάμπρος Σπάθης.
Η πρώτη παρέμβαση του συμπροέδρου του Πράσινου Κινήματος Κώστα Καλογράνη αφορούσε την προσβασιμότητα για τα άτομα με κινητικά προβλήματα και είπε χαρακτηριστικά: «Η προσβασιμότητα για τα άτομα με κινητικά προβλήματα είναι ένας βασικός πυλώνας της βιώσιμης κινητικότητας. Είμαι ένα άτομο με κινητικά προβλήματα, που κι εγώ πριν από τα τρία χρόνια που ήμουν απόλυτα υγιής, δεν μπορούσα να αντιληφθώ, το μέγεθος του προβλήματος. Είμαι όμως υποχρεωμένος να το επισημάνω. Και να το τονίσω ακόμα πιο έντονα, από το γεγονός ότι είμαι το μοναδικό άτομο με κινητικά προβλήματα που παρακολουθώ το συνέδριο. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διοργανωτών και των ανθρώπων του συνεδρίου να με βοηθήσουν , η πρόσβαση στις εργασίες του συνεδρίου ήταν πολύ δύσκολη και επίπονη. Τα άτομα με κινητικά προβλήματα είναι περίπου το 10% του πληθυσμού και οφείλουμε να σχεδιάσουμε τις απαραίτητες πολιτικές για να έχουν προσβασιμότητα παντού. Υπάρχουν τα χρηματοδοτικά εργαλεία και εμείς στο Πράσινο Κίνημα, έχουμε την τεχνογνωσία και μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση»
Η δεύτερη παρέμβαση αφορούσε τον εκλογικό νόμο σε αντιδιαστολή με την εναρκτήρια ομιλία του Υπουργού Εσωτερικών Μάκη Βορίδη. Χαρακτηριστικά ο συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Κώστας Καλογράνης ανέφερε τα εξής : «Θα ήθελα να κάνω μία επισήμανση. Στην ομιλία του ο υπουργός κ. Βορίδης ανέφερε το σκληρό πλειοψηφικό εκλογικό μοντέλο της Γαλλίας ως παράδειγμα. Δεν ανέφερε, όμως ότι οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε., έχουν αναλογικά συστήματα, χώρες όπως η Αυστρία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Φιλανδία, η Ισλανδία και φυσικά η Γερμανία που είναι η πιο ισχυρή χώρα της Ευρωζώνης. Και πραγματικά με προσβάλει το γεγονός, ότι οι πολιτικοί των άλλων χωρών μπορούν να έχουν τη δημοκρατική κουλτούρα, να κάθονται σε ένα τραπέζι να βρίσκουν μία προγραμματική σύγκλιση και να συγκυβερνούν σε Εθνικό και Αυτοδιοικητικό επίπεδο και στην Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία, να λέμε ότι όλο το πολιτικό σύστημα είναι είτε ανώριμο είτε διεφθαρμένο και δεν μπορεί να υπάρχει διοίκηση με την απλή αναλογική. Βεβαίως για να είμαστε δίκαιοι, η απλή αναλογική που ψήφισε ο Σύριζα ήταν κακοδουλεμένη, με πολλά κενά και πολλά προβλήματα. Ίσως γιατί στην ουσία δεν την πίστεψαν ποτέ στον Σύριζα. Πάντως είναι οξύμωρο ο κ. Υπουργός να μιλά κατά της απλής αναλογικής σε ένα συνέδριο που πραγματοποιείται σε έναν Δήμο , όπου τρεις παρατάξεις έκαναν μετεκλογική σύμπραξη και βλέπουμε την καλή εφαρμογή της απλής αναλογικής.»
Ο συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Κώστας Καλογράνης, πραγματοποίησε εισήγηση με τίτλο :«Πράσινη Agenda & Περιβαλλοντικές Αρμοδιότητες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση», στη θεματική ενότητα με γενικό τίτλο “Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση, Αποτελεσματικότητα, Λογοδοσία: Ανάπτυξη Προτάσεων για μια Νέα Αρχιτεκτονική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση”. Η Πράσινη Agenda έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται με τα νέα δεδομένα στην Ελλάδα και Ευρώπη, σε συνδυασμό με την Κλιματική κρίση και τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής, ήταν στον πυρήνα της τοποθέτησης του συμπροέδρου του Πράσινου Κινήματος Κώστα Καλογράνη. Το εργαλείο για να αντιμετωπιστεί η Κλιματική Κρίση, πρέπει να είναι ένας κλιματικός νόμος και ένας κλιματικός προϋπολογισμός.
Ακολουθεί η ομιλία του Συμπροέδρου του Πράσινου ινήματος Κώστα Καλογράνη:

ΟΜΙΛΙΑ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΟΓΡΑΝΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΕΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ» ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ
Αγαπητοί σύνεδροι,
εγώ δεν θα μιλήσω για Ανάπτυξη. Εξάλλου αυτού του είδους την Ανάπτυξη, που είδαμε από την μεταπολίτευση και μετά, η οποία είναι συνυφασμένη με την υπερσυγκέντρωση χρήματος και εξουσίας σε λίγους, εμείς στο Πράσινο Κίνημα δεν την θέλουμε. Για αυτό το λόγο θα μιλήσουμε για την ευημερία των πολιτών. Και η τοπική αυτοδιοίκηση, ως ο εγγύτερος θεσμός προς τον πολίτη, οφείλει να κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή. Η πράσινη agenda λοιπόν, έτσι όπως διαμορφώνεται σε όλη την Ευρώπη και όπως πρέπει να διαμορφωθεί και στην Ελλάδα, θα είναι ουσιαστικά το εργαλείο για την ευημερία των πολιτών.
Για εμάς, όλες οι πολιτικές τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και στην αυτοδιοίκηση, οφείλουν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της παγκόσμιας προσπάθειας για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 1,5°C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 της Συμφωνίας του Παρισιού. Έχουμε συνυπογράψει αυτή τη δέσμευση ως χώρα, με όλους τους θεσμικούς μας παράγοντες και οφείλουμε και εμείς να πιάσουμε τον βηματισμό όλων των χωρών της Ε.Ε. προς την κατεύθυνση αυτή. Εξάλλου για αυτόν τον «κοινό βηματισμό» θα υπάρξει μεγάλη χρηματοδότηση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι το ταμείο ανάκαμψης δίνει οριζόντια σε όλες τις χώρες 26% για την Πράσινη Μετάβαση και 17% για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ : Συνδέεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση με την Κλιματική Κρίση ?
Βεβαίως και συνδέεται. Η επίπτωση της κλιματικής αλλαγής στην κοινωνία, τη βιοποικιλότητα και την οικονομία, συμπεριλαμβανομένου του αντικτύπου των συχνότερων ακραίων καιρικών φαινομένων και σταδιακών αλλαγών στο κλίμα, καθώς και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, όπως η ρύπανση του αέρα, των υδάτων και του εδάφους, η λειψυδρία, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η αποψίλωση είναι αυτό που ονομάζουμε ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ. Χαρακτηρίζεται ως «οξύς» όταν ο φυσικός κίνδυνος, προέρχεται από ακραία φαινόμενα, όπως η ξηρασία, οι πλημμύρες και οι καταιγίδες, και ως «χρόνιος» όταν προέρχεται από προοδευτικές μεταβολές, όπως η άνοδος της θερμοκρασίας, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η λειψυδρία, η απώλεια της βιοποικιλότητας, η μεταβολή της χρήσης γης, η καταστροφή οικοτόπων και η στενότητα των φυσικών πόρων.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Από τις καταστροφικές πλημμύρες της Μάνδρας, έχουμε μετρήσει μόνο τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την ανακούφιση των πληγέντων και την αποκατάσταση των ζημιών. Δεν έχει γίνει κάποια αναλογιστική μελέτη να μετρηθεί ποιο είναι το κόστος, από την παύση των εμπορικών εργασιών, από τα φαινόμενα κατάθλιψης των πολιτών , από την χειροτέρευση του βαθμού ποιότητας ζωής και ποιος θα είναι ο λογαριασμός που θα πληρώσουν οι επόμενες γενιές από την υποχώρηση του οικολογικού αποτυπώματος στην περιοχή .

ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ : Ποιο είναι το εργαλείο για τις πράσινες πολιτικές;
Είναι πλέον αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να υπάρξει και στη χώρα μας Κλιματικός Νόμος και Κλιματικός Προϋπολογισμός. Ο Κλιματικός προϋπολογισμός είναι η συνολική ποσότητα των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ανά πενταετή περίοδο που καθορίζεται με σκοπό την επίτευξη των στόχων που έχουμε δεσμευτεί.

Για να συμβεί αυτό πρέπει να γίνουν μία σειρά από ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ:

1. Η εισηγητική έκθεση του σχεδίου Κρατικού Προϋπολογισμού πρέπει περιλαμβάνει υποχρεωτικά, εκτός από τα στοιχεία που προβλέπονται στο άρθρο 53 του ν. 4270/2014, όπως εκάστοτε ισχύει, και έκθεση για τη χρηματοδότηση της μετάβασης σε μια οικονομία μηδενικών εκπομπών.
   Α. Η έκθεση πρέπει να συνταχθεί σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς προδιαγραφές, και ειδικά τις προδιαγραφές που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο της Συνεργασίας του Παρισιού για την Περιβαλλοντική Διάσταση στον Προϋπολογισμό (Paris Collaborative on Green Budgeting).
   Β. Η εισηγητική έκθεση πρέπει μίνιμουμ να περιλαμβάνει:
   — Ποσοτική καταγραφή των πόρων που προορίζονται για τη χρηματοδότηση των ετήσιων στόχων μείωσης εκπομπών.
   — Ποσοτική αξιολόγηση επάρκειας των πόρων σε σχέση με τις χρηματοδοτικές ανάγκες που προκύπτουν για την επίτευξη των ετήσιων στόχων.
   — Λεπτομερή ποσοτική καταγραφή του ισοζυγίου άνθρακα (θετικού και αρνητικού αντίκτυπου) των μεμονωμένων δημοσιονομικών εργαλείων, δαπανών και οικονομικών πολιτικών, με σημαντικό θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στην επίτευξη των στόχων .
2. Το ποσοστό των ετήσιων εθνικών δημοσίων δαπανών που προορίζεται για τη χρηματοδότηση της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το ποσοστό που προορίζει για κλιματικές δαπάνες το Πολυετές Δηµοσιονοµικό Πλαίσιο της ΕΕ, με βάση τη μεθοδολογία υπολογισμού που αναπτύσσει το τελευταίο.

Σε αυτή τη διαδικασία πρέπει ρητά να προσδιοριστεί ποιο είναι το ποσό που θα πηγαίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση, για να εξειδικευτούν οι πολιτικές. Θα σας αναφέρω ενδεικτικά κάποιους στόχους :

1. ΑΠΕ
   Για εμάς θα πρέπει οι δεσμευτικοί στόχοι έως το 2030 να είναι οι εξής:
   Α. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας σε ποσοστό 50%.
   Β. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας σε ποσοστό 85%.
   Γ. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση για μεταφορές σε ποσοστό 30%, σύμφωνα με τη σχετική μεθοδολογία υπολογισμού της ΕΕ.
   Δ. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση για θέρμανση και ψύξη σε ποσοστό 50%.
   Ε. Η επίτευξη ενεργειακής απόδοσης σε ποσοστό 50%, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες προβολές, όπως αυτές ορίζονται στην οδηγία (ΕΕ) 2018/2002.
   ΣΤ. Η επίτευξη ενεργειακής απόδοσης σε ποσοστό 50% για τον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Στον Κλιματικό Νόμο θα πρέπει ρητά να απαγορεύεται η λήψη πολιτικών, εφόσον οδηγούν σε μείωση του τυπικού και ουσιαστικού επιπέδου προστασίας στοιχείων του περιβάλλοντος που κατοχυρώνουν και ορίζουν οι κείμενες εθνικές διατάξεις .
Οι διατάξεις αυτές αφορούν ιδίως:
• τα δάση, τις δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις
• τον αιγιαλό, την παραλία και την παράκτια ζώνη
• τους υγρότοπους και γενικότερα τα υδάτινα σώματα
• τους προστατευόμενους οικότοπους
• τα προστατευόμενα είδη
• Τα είδη του εθνικού καταλόγου σημαντικών ειδών χλωρίδας, πανίδας και άλλων ομάδων οργανισμών, καθώς και τύπων φυσικών οικοτόπων (άρθρο 10, ν. 3937/2011)
• τις προστατευόμενες περιοχές
• το τοπίο
• τα υδατορέματα
• τα θαλάσσια ύδατα
• την ποιότητα του πόσιμου νερού
• την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα
• την έκθεση σε χημικούς, βιολογικούς ή άλλους παράγοντες και ουσίες
τα όρια εκπομπών στα ύδατα, στον αέρα και στο έδαφος
• τα πρότυπα ποιότητας περιβάλλοντος
• τα μνημεία, τους ιστορικούς τόπους και τους προστατευόμενους οικισμούς.

H διασφάλιση της σταθερότητας του κλίματος, η αύξηση της ικανότητας προσαρμογής στις δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και η ενίσχυση της ανθεκτικότητας είναι υποχρεώσεις της Πολιτείας.
Για την προστασία του αγαθού της κλιματικής σταθερότητας η Πολιτεία και κάθε δημόσια αρχή είναι υποχρεωμένη να παρεμβαίνει ρυθμιστικά.
Η ρυθμιστική παρέμβαση περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία για τους παραπάνω σκοπούς εποπτικά, ρυθμιστικά, προληπτικά και κατασταλτικά, ατομικά και κανονιστικά μέτρα. Με τα μέτρα αυτά, μπορούν ενδεικτικά να θεσπίζονται, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της κλιματικής δικαιότητας, και τις αρχές της αλληλεγγύης και της αναλογικότητας:
Α. διαδικασίες αδειοδότησης (έργων, δραστηριοτήτων και σχεδίων)
Β. φόροι και άλλα οικονομικά βάρη
Γ. υποχρεωτικές ή πρότυπες βέλτιστες τεχνολογικές και τεχνικές εφαρμογές
Δ. υποχρεωτικές ή πρότυπες διαδικασίες σταδιακής μετάβασης προς μία οικονομία και κοινωνία χαμηλών εκπομπών
Ε. οικονομικά κίνητρα
ΣΤ. αιρεσιμότητες για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις
Ζ. υποχρεωτικά πρότυπα ποιότητας περιβάλλοντος και όρια εκπομπών
Η. υποχρεωτικοί ή ενδεικτικοί κοινωνικοί, οικονομικοί και περιβαλλοντικοί δείκτες, και όρια φέρουσας ικανότητας
Θ. υποχρεωτικοί ή ενδεικτικοί στόχοι μετάβασης σε μία οικονομία χαμηλών εκπομπών, οι οποίοι μπορεί να αναφέρονται σε κλάδους ή κατηγορίες οικονομικής δραστηριότητας, πηγών ή καταβοθρών
Ι. μητρώα πηγών και καταβοθρών
ΙΑ. χρήσεις γης και πολεοδομικά σταθερότυπα
ΙΒ. τεχνικά πρότυπα και προδιαγραφές
ΙΓ. διαδικασίες πιστοποίησης
ΙΔ. εποπτικές και ελεγκτικές διαδικασίες και μηχανισμοί
ΙΕ. φορείς με ειδικές αρμοδιότητες και οποιαδήποτε νομική μορφή
ΙΣΤ. μητρώα κυρώσεων
ΙΖ. υποχρεώσεις γνωστοποίησης και υποχρεωτικές ρήτρες στο πλαίσιο ιδιωτικών και δημόσιων συμβάσεων.

Η Πολιτεία και κάθε αρμόδια αρχή οφείλουν να εγγυηθούν κατά την κατανομή των ωφελημάτων και των βαρών της ενεργειακής μετάβασης, της αύξησης της ικανότητας πρασαρμογής στις δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της ενίσχυσης της ανθεκτικότητας: Ειδικότερα για τις περιφερειακές και τοπικές αρχές, αυτό πρέπει να γίνει ανάλογα με:

• την έκθεσή τους στους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής,
• το τοπικό ακαθάριστο εθνικό προϊόν,
• το σχετικό ποσοστό ανεργίας, τις υγειονομικές ανισότητες ή την ιστορική ή προβλεπόμενη εξέλιξη άλλων τοπικών ή περιφερειακών κοινωνικών δεικτών ευημερίας,
• την ανάγκη διαφοροποίησης και ανθεκτικότητας των τοπικών οικονομιών κατά τη μετάβαση σε μία κλιματικά ουδέτερη,
• οικονομία και κοινωνία μηδενικών εκπομπών,
• τον χαρακτήρα τους ως απόκεντρων,
• τις ανάγκες φυσικής αναζωογόνησης και αποκατάστασης περιβαλλοντικά υποβαθμισμένων και ρυπασμένων περιοχών εντός της τοπικής αρμοδιότητας των αρχών αυτών,
• την άνιση έκθεση περιοχών εντός της τοπικής αρμοδιότητας των αρχών αυτών σε ρυπογόνες δραστηριότητες, και την επακόλουθη ανάγκη διασφάλισης και αποκατάστασης της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Αφού λοιπόν, περιγράψαμε πως πρέπει να γίνει η θεσμική θωράκιση της λεγόμενης πράσινης agendas, για να υπάρχει τεχνοκρατικά μετρήσιμο το οικολογικό αποτύπωμα των πολιτικών ας περιγράψουμε κάποια ενδεικτικά παραδείγματα πολιτικών :

1. Ενεργειακή Φτώχια.
   Με βάση το ΕΣΕΚ (Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα) της περιόδου 2026 – 2030 περιγράφονται αναλυτικά οι πολιτικές και τα μέτρα που θα υποστηρίξουν την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση με στόχο έως το 2030 το 25% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ να παράγεται από πολίτες και ενεργειακές κοινότητες, εκ του οποίου 10% αφορά ευάλωτα νοικοκυριά. Οι δήμοι εμπλέκονται εδώ με την συμμετοχή των ενεργειακών κοινοτήτων. Μία σωστή πολιτική μπορεί να αυξήσει το οικολογικό αποτύπωμα και να δώσει δωρεάν ρεύμα στα φτωχά νοικοκυριά.
2. Μεταφορές

Εδώ η συζήτηση είναι μεγάλη αφού πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα και πολιτικές για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε ολόκληρο τον τομέα των μεταφορών συμπεριλαμβανομένων και των θαλάσσιων μεταφορών και ευρύτερα της διασύνδεσης των νησιών (με την ηπειρωτική χώρα, αλλά και μεταξύ τους).
Ειδική στοχοπροσήλωση πρέπει να δοθεί από την τοπική αυτοδιοίκηση :
α) στην ανάπτυξη δικτύου δημόσιων μεταφορών μηδενικών εκπομπών σε δημοτικό, διαδημοτικό και διαπεριφερειακό επίπεδο με στόχο τη μείωση των ιδιωτικών επιβατοχιλιομέτρων. Καμία προμήθεια δημοτικών οχημάτων, αν δεν είναι ηλεκτροκίνητα. Διασύνδεση των ηλεκτροκίνητων Δημοτικών και Διαδημοτικών λεωφορείων, με τα Μέσα Σταθερής Τροχιάς.
β) την ανάπτυξη κατάλληλων και ασφαλών υποδομών αειφόρων μετακινήσεων με εναλλακτικά μέσα (όπως ποδήλατα και ελαφρά, προσωπικά ηλεκτροκίνητα οχήματα),
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ:
α) τον εξηλεκτρισμό των οχημάτων του ευρύτερου δημοσίου τομέα και των ειδικών στόλων
β) την προώθηση της ηλεκτροκίνησης με στόχο τη στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών,
γ) την ανάπτυξη στρατηγικής για τις μεταφορές των προϊόντων του αγροτοδιατροφικού τομέα.

3. Πράσινες Προμήθειες

Στο πλαίσιο του Κλιματικού Νόμου και του Κλιματικού Προϋπολογισμού θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα ποσοστό των προμηθειών των ΟΤΑ που θα είναι Πράσινες. Αυτό το ποσοστό σταδιακά θα αυξάνεται.

4. Δικαίωμα ΒΕΤΟ της τοπικής αυτοδιοίκησης για υποτιθέμενα νέα έργα που καταστρέφουν το οικολογικό αποτύπωμα. Αυτό που συμβαίνει με τις ανεμογεννήτριες είναι απαράδεκτο. Εδώ, βεβαίως , πρέπει να επισημάνουμε και τις ευθύνες των θεσμικών οργάνων της αυτοδιοίκησης, όπου δεν σήκωσαν ανάστημα όταν έπρεπε.
5. Διαχείριση Απορριμμάτων

Η προσήλωση στην ανακύκλωση, επανάκτηση, επαναχρησιμοποίηση, είναι μονόδρομος για την τοπική αυτοδιοίκηση. Η μοντελοποιημένη πρόταση του Πράσινου Κινήματος, εκτός των άλλων δημιουργεί, και περίπου 8.000 πράσινες αυτοχρηματοδοτούμενες θέσεις εργασίας, οι μισές εκ των οποίων στην Αττική.

Είναι λοιπόν πασιφανές, ότι στην Ελλάδα οι πράσινες πολιτικές λαμβάνουν χώρα, δίχως κάποια μοντελοποιημένη διαδικασία καταγραφής του οικολογικού αποτυπώματος. Και αυτό πρέπει να αλλάξει με συγκεκριμένες τεχνοκρατικές διαδικασίες. Για να ξέρετε και εσείς στην αυτοδιοίκηση, αλλά και οι πολίτες, αν πράγματι μία χαρακτηριζόμενη «Περιβαλλοντική Πολιτική» ανήκει στην πράσινη agenda ή όχι. Για να βάλουμε στις πολιτικές μας, την παράμετρο της ευημερίας των πολιτών. Γιατί με τη δήθεν Ανάπτυξη που είχαμε μέχρι τώρα, χρεωκοπήσαμε σε όλα τα επίπεδα. Εξάλλου, όταν το νερό δεν θα πίνετε, το οξυγόνο δεν θα αναπνέετε και οι τροφές δεν θα τρώγονται γιατί θα είναι μολυσμένα, τότε θα συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι τα χρήματα της δήθεν Ανάπτυξης είναι άχρηστα.

Σας ευχαριστώ.