Πότε ένας «κακός» γάμος αποδεικνύεται χειρότερος για τα παιδιά από ένα διαζύγιο

Η λήξη ενός γάμου είναι μια σκληρή διαδικασία και το ζευγάρι πρέπει να φτάνει σε αυτή την επιλογή αφού έχει πραγματικά δοκιμάσει όλα τα εργαλεία που έχει διαθέσιμα. Πριν καλέσετε τον δικηγόρο σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Η συμβουλευτική ζεύγους λειτουργεί καλύτερα όταν μαθαίνει στους γονείς πώς να επεξεργάζονται τις συγκρούσεις τους χωρίς να καταφεύγουν σε συναισθηματικούς εκβιασμούς και βιαιότητες. Προσφέρει επίσης στους ευερέθιστους γονείς έναν χώρο να «δουλέψουν» τις διαφορές τους παρά να εκθέτουν τα παιδιά τους σε αυτές.

Ο στόχος της θεραπείας ζεύγους είναι να εμπλουτίσει την επικοινωνία και να ενισχύσει την οικειότητα, το δέσιμο ανάμεσα στο ζευγάρι. Χρειάζεται όμως προσοχή: ο λάθος θεραπευτής μπορεί να δυσκολέψει πολύ τη διαδικασία. Συλλέξτε καλύτερα συστάσεις από άτομα εμπιστοσύνης, πάρτε το χρόνο σας και κάνετε ερωτήσεις στους επαγγελματίες ώστε να σας λυθούν όλες οι απορίες. Βεβαιωθείτε επίσης ότι συμφωνείτε και οι δύο ως προς την επιλογή του θεραπευτή/ θεραπεύτριας· αλλιώς, η θεραπεία θα γίνει άλλος ένας λόγος διένεξης.

Ατομική ψυχοθεραπεία

Τίποτε άλλο δεν φέρνει στην επιφάνεια ανεπίλυτα προβλήματα της παιδικής ηλικίας όπως ο γάμος. Πολύ συχνά, τα ζευγάρια έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τη σχέση και απογοητεύονται, όταν ανακαλύπτουν ότι η καλή σχέση απαιτεί προσπάθεια. Πριν κατηγορήσετε τον/τη σύντροφό σας για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε ως ζευγάρι, απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για τον εαυτό σας. Ένας ψυχοθεραπευτής με δεξιότητες μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε προβλήματα από το παρελθόν σας που επανέρχονται σε σχεσιακό επίπεδο.

Ομάδες στήριξης

Το καλύτερο αποτέλεσμα της ομαδικής εργασίας βασίζεται στο μοίρασμα των συναισθημάτων και στην ανακάλυψη ότι δεν είμαστε μόνοι. Ακούγοντας τις δυσκολίες άλλων ζευγαριών και πώς προσπαθούν να τις ξεπεράσουν μπορούμε να εμπνευστούμε κι εμείς, αλλά και να βρούμε ανακούφιση. Οι ομάδες στήριξης μας παρέχουν και μια κοινότητα ανθρώπων την οποία θαυμάζουμε μέσα από τις νέες επιλογές που τελικά κάνουν στο γάμο τους.

Η ιστορία της Zoe

Η Zoe, ένα 13χρονο κορίτσι με ατημέλητα μαλλιά, λυπημένα μάτια, με κοιτά, έχει το σαγόνι της σφιγμένο και τα χέρια της διπλωμένα μπροστά της. Μοιάζει σαν όμηρος θεραπείας, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν ανύπαρκτο φυσικά όρο. Οι γονείς χρησιμοποίησαν την εκτελεστική του εξουσία για να τη φέρουν στη θεραπεία, οπότε δεν προσδοκώ η Zoe να συνεργαστεί, ειδικά κατά τη διάρκεια της πρώτης ταραχώδους συνεδρίας. Για παιδιά όπως η Zoe, η θεραπεία είναι σαν μια προσβολή.

Εντούτοις, που κάνει μια πρόταση: «Θα μείνω στη θεραπεία μαζί σου μόνο αν μου υποσχεθείς ένα πράγμα. Θέλω να πείσεις τους γονείς μου να χωρίσουν». Έμεινα εμβρόντητος από την προσφορά της, αλλά κατάφερε να μου ανοίξει τα μάτια σε κάτι που δεν είχα σκεφτεί ακόμα καθαρά – στην θετική πλευρά του διαζυγίου.

Η Zoe υπέφερε από συνεχείς ταπεινώσεις σε δημόσιο πλαίσιο, στο σχολείο και μπροστά στους φίλους της εξαιτίας της συγκρουσιακής σχέσης των γονιών της. Η λεκτική βία που βίωνε η μητέρα της από τον πατέρα της και κατά την οποία ήταν μάρτυρας δεν είχε ποτέ καταλαγιάσει. Ως αποτέλεσμα, η μικρή Zoe υπέφερε από πονοκεφάλους, κατάθλιψη και προβλήματα με το βάρος της.

Αφού συναντήθηκα με τους γονείς της και έγινα κι εγώ μάρτυρας της περιφρόνησης που ένιωθαν ο ένας για τον άλλο, κατανόησα την παράκληση της Zoe. Αν εγώ μετά βίας κατάφερα να τους αντέξω για 30 λεπτά, τι έπρεπε να αντέξει εκείνη που ζούσε μαζί τους;

Ένα χρόνο μετά το διαζύγιο των γονιών της, η κατάθλιψή της υποχώρησε: από κακή μαθήτρια έφτασε να λαμβάνει επαίνους. Είχε πλέον το πρώτο της αγόρι και έγινε κοινωνική. Για την ακρίβεια, έμεινα έκπληκτος από το πόσο καλύτερη είχε γίνει η ζωή για όλους.

Sean Grover, ψυχοθεραπευτής,

Πηγή : enallaktikidrasi.com