Πύργος Χαροκόπου: Με Κανέλλα – Γατένιο η διαπραγμάτευση

Η εγκατάλειψη του ιστορικού πύργου Χαροκόπου στη Γιάννουλη της Λάρισας είναι μια παλιά ιστορία για την περιοχή. Ο κίνδυνος κατάρρευσης του οικοδομήματος, που αποτελεί ένα σπουδαίο δείγμα της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς, επανέφερε πρόσφατα το θέμα της διάσωσής του.

Το ιδιαίτερα ενθαρρυντικό στην υπόθεση είναι η δραστηριοποίηση ευαίσθητων και ενεργών πολιτών που ξεκίνησαν μια οργανωμένη προσπάθεια προκειμένου να πιεστούν οι εμπλεκόμενοι φορείς, σε τοπικό αλλά και κεντρικό επίπεδο, για να πράξουν όσα οφείλουν ώστε ο πύργος να διασωθεί και να αποδοθεί με κάποιο τρόπο στην πόλη και τους δημότες της. Η σκυτάλη πέρασε ήδη στον Δήμο Λαρισαίων ο οποίος, από την πρώτη στιγμή, επέδειξε ευαισθησία στο ζήτημα της διάσωσης αναλαμβάνοντας σχετική πρωτοβουλία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του thessaliaeconomy.gr, σε εξέλιξη βρίσκονται προχωρημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Δήμου της πόλης και των ιδιωτών που έχουν στην ιδιοκτησία τους τον Πύργο Χαροκόπου, δηλαδή τις επιχειρηματικές οικογένειες Κανέλλα και Γατένιου.

Το θέμα αναμένεται να ξεκαθαρίσει εντός του τρέχοντος έτους, με τους γνώστες της υπόθεσης να αναφέρουν ότι ο Δήμος Λαρισαίων συζητά για ένα εύλογο τίμημα και θα είναι αντίθετος σε τυχόν εξωφρενικές απαιτήσεις των ιδιοκτητών.

Ο πύργος Χαροκόπου ή το “κονάκι”, υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα αρχοντικά της Θεσσαλίας, στο οποίο έζησαν για κάποιο διάστημα προσωπικότητες της τέχνης και της πολιτικής, με κυριότερη αυτή της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, η οποία υπήρξε σύζυγος του τσιφλικά Παναγή Χαρακόπου, του νεότερου, μέλους της δυναστείας Χαρακόπου.

Ο Παναγής Χαρακόπος ήρθε από τη Ρουμανία στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 και αγόρασε έξι μεγάλα τσιφλίκια 80.000 στρεμμάτων στη Θεσσαλία. Αγόρασε επίσης και το τσιφλίκι της Γιάννουλης από τον Ουσαμπενδίν Μπέη Χασάν Βέη, κτηματία και σύμβουλο της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το τσιφλίκι, το οποίο μελλοντικά θα αποτελούσε τον περίφημο “Πύργο του Χαρακόπου” ήταν 14.500 στρέμματα. Η οικοδόμηση του πύργου ξεκίνησε το 1902 σε σχέδια του αρχιτέκτονα των ανακτόρων Αναστασίου Μεταξά. Το 1980 ο πύργος χαρακτηρίστηκε διατηρητέος.

Το ακίνητο διαθέτει ορνιθώνα, συγκρότημα αποθηκών, ξηραντήρια, βοηθητικούς χώρους, ανεμόμυλο, στάβλους, αρτοποιείο, αμαξοστάσιο, πλυντήρια και γραφεία.