Σκέψου δυο φορές πριν επιλέξεις να πληγώσεις την περηφάνεια της γυναίκας …

Πολλά μπορεί να σου συγχωρέσει μια γυναίκα.
Μια ερωτευμένη γυναίκα για την ακρίβεια.
Υπάρχει μια λίστα “αμαρτημάτων” που παίρνει άφεση, εύκολα ή δύσκολα, όμως στο τέλος την παίρνει.
Υπάρχουν όμως και ένα – δυο αμαρτήματα που η άφεση δεν δίνεται.
Κερδίζεται.
Και για να την κερδίσεις, πρέπει να είσαι γεννημένος μάγκας και να μετράνε πολύ βαριά οι πράξεις σου, όχι οι λέξεις σου.
Το ένα, είναι να θίξεις τα όσια και τα ιερά της. Ή τους ανθρώπους που εκείνη έχει βάλει στο εικονοστάσι της ψυχής της.
Το άλλο, είναι να θίξεις την περηφάνεια της.
Να την βάλεις στη ζυγαριά και να τη συγκρίνεις.
Να την μετρήσεις με μέτρα και σταθμά, με συμπεριφορές και καταστάσεις ανόμοιες με το ήθος, την ηθική και το χαρακτήρα της.
Να υποτιμήσεις τη νοημοσύνη της. Να την μικρύνεις όχι γιατί της αξίζει αλλά γιατί δεν αντέχεις να την αντικρύζεις στα πραγματικά της μέτρα.
Εκεί φίλε, τερμάτησες.
Μπορείς να παραδόσεις τα κλειδιά σου και να φύγεις ήσυχα, όμορφα κι ωραία γιατί το έγκλημά σου, δεν είναι από αυτά που κάποιος θα έλεγε “εν θερμώ”.
Είναι έγκλημα με κρύο αίμα, διαρκές και ασυγχώρητο! Το να κοιτάξεις τη γυναίκα που έχεις δίπλα σου και να την συγκρίνεις για να την μειώσεις.
Να την εξομοιώσεις για να την φέρεις στα μέτρα που εσύ αντέχεις.
Όχι φίλε, αν η γυναίκα που έχεις στο πλάι σου είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό που αντέχεις, μάζεψε τα λογάκια σου, μάζεψε και τα μπογαλάκια σου και τράβα για άλλη παραλία, με ρηχά νερά κι άστην εκείνη να βουτάει στα βαθιά, χωρίς οξυγόνο.
Γιατί το οξυγόνο της ερωτευμένης γυναίκας, είναι ο άντρας της.
Και η μαγκιά της, είναι πως μαθαίνει να ζει και χωρίς το οξυγόνο της, αλλά δεν μαθαίνει ποτέ να ζει χωρις την περηφάνεια της.

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη

loveletters