Σου έτυχε ποτέ να συναντήσεις αληθινή γυναίκα, φίλε μου;

Σου έτυχε ποτέ να συναντήσεις
αληθινή γυναίκα, φίλε μου;
Δεν σου μιλάω για το καλίγραμμο κοριτσάκι που σου συστήθηκε γυναίκα,
ούτε γι’ αυτή που πασαλείβεται με τόνους μακιγιάζ για να της μοιάσει…
Δεν σου λέω γι’αυτή που έχει αλλάξει μέχρι και πρόσωπο από τις πολλές πλαστικές,
ούτε γι’αυτή που το ντύσιμό της δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία σου…

Την αληθινή γυναίκα, φίλε μου,
δεν μπορείς να την αναγνωρίσεις εύκολα, γιατί χάνεται μέσα στο πλήθος…
Δεν της αρέσει να τραβάει τα βλέμματα,
δεν την ενδιαφέρει καν αν θα την προσέξεις, γι’αυτό θα τη δεις πάντα περιποιημένη και καθαρή, αλλά όχι βγαλμένη από φιγουρίνι μόδας…
Τους ώμους της, όσα βάρη κι αν έχει σηκώσει στη ζωή της,δεν θα τους δεις
ποτέ να γέρνουν…
Το περπάτημά της, όση κούραση
κι αν αισθάνεται,θα διακρίνεται μόνο από σταθερά βήματα…
Το κεφάλι της,όσες σκέψεις κι αν το βαραίνουν, θα το έχει πάντα στητό…
Τα μάτια της δε θα τα δεις ποτέ χαμηλωμένα και το βλέμμα της,όταν της μιλάς,
θα εστιάζει μόνο στο δικό σου…

Την πραγματική γυναίκα, φίλε άντρα,
δεν θα τη δεις ποτέ να κλαίγεται,
γιατί απεχθάνεται τη μιζέρια…
Δεν θα τη δεις ποτέ να αυτοπροβάλλεται,
δεν της αρέσει,δεν της πρέπει…
Μισεί κάθε τι ψεύτικο και δήθεν,
γι’αυτό όταν χρειαστεί,
θα σε συνθλίψει η αλήθεια της…
Δεν της αρέσουν τα μεγάλα λόγια και πείθεται μόνο από πράξεις…
Στο βλέμμα της βλέπεις μια υπερηφάνια
και την αξιοπρέπειά της
δεν τη διαπραγματεύεται…
Έχει μια απίστευτη δύναμη, μια τεράστια θέληση για ζωή και ένα πείσμα να φτιάχνει όνειρα,όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να της τα γκρεμίσουν…

Ω όχι,δεν σου περιγράφω την τέλεια γυναίκα, για την αληθινή σου λέω…!!!
Αυτή που θα τη δεις πολλές φορές μόνη, αλλά δεν την τρομάζει η μοναξιά,
την προτιμάει από τη δήθεν παρέα…
Αυτή που θα τη δεις να παλεύει σαν λιοντάρι, γιατί δεν έμαθε ποτέ να στηρίζεται
σε δεκανίκια…
Αυτή που θα τη δεις μόνο να γελά κι ας έχει κλάψει αμέτρητες φορές η ψυχή της…

Σου μιλάω γι’αυτή που δε θα διστάσει
να τα βάλει με δέκα άντρες μαζί,
αρκεί να σώσει την τιμή και την υπόληψή της. Αυτή που όσα λάθη κι αν κάνει,θα έχει πάντα τα κότσια να τα παραδεχτεί και
μια συγνώμη να σου πει…
Αυτή που δε θα σου τάξει τίποτα παραπάνω απ’αυτό που μπορεί και έχει να σου δώσει… Αυτή που όσες δυσκολίες κι αν της φέρει
η ζωή,σφίγγει τα δόντια,κάνει τα χέρια της γροθιά και ρίχνεται στη μάχη…
Και δεν τη νοιάζουν οι πληγές,γιατί είναι
τα παράσημά της,είναι μια ακόμα απόδειξη ότι είναι ζωντανή και αντέχει…!!!

Η αληθινή γυναίκα,μάγκα μου,
δεν κατευθύνεται,δεν δανείζεται,
δεν χαρίζεται,μόνο κατακτιέται…!!!
Δεν γκρεμίζεται,δεν υποτάσσεται
και δεν φυλακίζεται..
γιατί η ψυχή της είναι ελεύθερη και ταξιδιάρα…
Δεν σπαταλιέται σε ανούσιες συνευρέσεις, γιατί την καρδιά και το κορμί της
τα θέλει καθαρά…
Τα χαρίζει μόνο εκεί που ξέρει
ότι θα τα εκτιμήσουν…
αλλά αν φανείς αχάριστος και λίγος,
δεν θα διστάσει στιγμή να σου τα πάρει πίσω.. Φορτώνεται την αξιοπρέπειά της
και φεύγει πάντα αθόρυβα…

Όσο για τον άντρα,δεν τον φαντάζεται πρίγκιπα καβάλα σε άσπρο άλογο,
ούτε ψηλό
με πράσινα μάτια και
θεληματικό πηγούνι,όπως τον παρουσιάζουν τα μυθιστορήματα…
Τον θέλει όμως παλληκάρι
και πιο άντρα από την ίδια…!!!
Η αληθινή γυναίκα,λεβέντη μου,
κουβαλάει βαρύ φορτίο και διαθέτει
μια μπέσα και
μια μαγκιά που
δεν την έχεις ξαναδεί
σου λέω…!!!

Γι’αυτό θα σε ρωτήσω ξανά φίλε μου…
Συνάντησες ποτέ αληθινή γυναίκα…;;;
Θέλησες ποτέ να τη γνωρίσεις πραγματικά…;
Της έδειξες άραγε ότι έχει ξεχωριστή
θέση στην καρδιά και στη ζωή σου ή δείλιασες…;;;
Αν τρόμαξες και το κατάλαβε, τώρα ξέρεις και γιατί την έχασες..

Κατερινα Κυπριου, Γυναίκα Εγώ