Στις δύσκολες καταστάσεις έχουμε την ευκαιρία να δούμε ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή

Λόγω της πανδημίας, ολόκληρος ο κόσμος έχει ακινητοποιηθεί. Όλοι φοβούνται και αγωνιούν για την υγεία τη δική τους και των αγαπημένων τους. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες συνθήκες και όχι να αντιδρούμε συναισθηματικά.

Για τους περισσότερους από εμάς, η κατάσταση που βιώνουμε είναι πρωτοφανής. Έχει απαγορευτεί η μετακίνηση κι έχει επιβληθεί η κοινωνική απόσταση και η απομόνωση σε φυσικό επίπεδο. Έχουν απαγορευτεί πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα. Τώρα, λοιπόν, μας δίνεται η ευκαιρία να τα εκτιμήσουμε και να αναρωτηθούμε τι είναι πραγματικά σημαντικό για μας.

Ο ιός θεωρείται τεράστια απειλή και «κατάρα». Είναι όμως έτσι; Μήπως είναι ένα κάλεσμα να ξυπνήσουμε και να στοχαστούμε ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή;

Έχετε παρατηρήσει πως πολλές φορές, όταν δεν το κάνουμε μόνοι μας, έρχεται η ζωή και μας ταρακουνά δυνατά για να ξυπνήσουμε; Και μήπως αυτή η πανδημία ήταν ο μόνος τρόπος για να μπει φρένο στον φρενήρη ρυθμό της καθημερινότητάς μας και να μας δοθεί χρόνος να αναλογιστούμε τις προτεραιότητές μας και να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα;

Σε παγκόσμιες κρίσεις όπως αυτή, μας δίνεται η ευκαιρία να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να επιλέξουμε πώς θα διαχειριστούμε την κατάσταση, από ποιο επίπεδο συνειδητότητας θα δράσουμε. Είναι επιλογή μας το αν θα υποκύψουμε στο φόβο και στον πανικό ή αν θα αποδεχτούμε την πραγματικότητα αυτού που συμβαίνει ήρεμα, κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή, μπορούμε όμως να ελέγξουμε την εσωτερική μας κατάσταση, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Το τι συμβαίνει μπορεί να είναι εκτός του ελέγχου μας, η αντίδρασή μας όμως είναι δική μας υπόθεση.

«Για όλα υπάρχει ο κατάλληλος καιρός κάτω από τον ουρανό», έχει πει ο σοφός Σολομών. Στην παρούσα φάση νομίζω πως είναι ο καιρός για να κάνουμε όλα αυτά που επιθυμούσαμε και δεν βρίσκαμε τον απαραίτητο χρόνο. Είναι ο καιρός να μείνουμε συνειδητά εστιασμένοι στο παρόν, στη στιγμή. Είναι ο καιρός να βρεθούμε στη φύση. Είναι ο καιρός να εκμεταλλευτούμε την ησυχία, τη σιωπή και την ακινησία για να γνωριστούμε με τον εαυτό μας και να τον φροντίσουμε πνευματικά.

Είναι ο καιρός να στοχαστούμε την ενότητα και τη σύνδεσή μας με όλα, να αναγνωρίσουμε πως δεν είμαστε μόνοι και να συμφιλιωθούμε με τη μοναχικότητα. Και είναι ο καιρός να αναλογιστούμε την ατομική μας ευθύνη σε αυτό που συμβαίνει.

Στην ησυχία και στη σιωπή, ας στρέψουμε την πλάτη στο φόβο κι ας ενωθούμε με το συμπαντικό πεδίο της αγάπης, με την ενέργεια της ζωής, χωρίς να ζητάμε τίποτα, απλά για να την ενδυναμώσουμε. Κι ας αναρωτηθούμε: «Πώς μπορώ να προσφέρω;»

Τίποτα δεν κρατά για πάντα. Κι αυτό θα περάσει. Κι αφού περάσει, τι θα έχουμε μάθει; Ποιοι θα έχουμε γίνει; Τι θα επιλέξουμε να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε; Ας έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή κι ας της επιτρέψουμε να μας διδάξει.

Πηγή : enallaktikidrasi