Τα στρώματα του παγου λιώνουν, με ρυθμούς που συμβαδιζουν με το “χειρότερο σενάριο “

Mια πρόσφατη έκθεση επιβεβαιώνει οτι τα ποσοστά απώλειας των στρωμάτων του πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική, αυξάνονται ραγδαία, συμβαδίζοντας με τα χειρότερα σενάρια αύξησης της στάθμης της θάλασσας της διακυβερνητικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή – ΙPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change).

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Climate Change, συγκρίνει τα αποτελέσματα ισοζυγίου της μάζας των στρωμάτων του πάγου από δορυφορικές παρατηρήσεις με τις μελλοντικές προβλέψεις από τα κλιματικά μοντέλα. Τα αποτελέσματα προέρχονται από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Λιντς (Ηνωμένο Βασίλειο) και το Δανικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο (DMI), οι οποίοι είναι επίσης μέρος της τρέχουσας «Συγκριτικής Άσκησης Ισορροπίας Πάγου» – IMBIE (Sheet Mass Balance Inter-comparison Exercise).

Η IMBIE αποτελεί μια διεθνή συνεργασία μεταξύ επιστημόνων, που ιδρύθηκε το 2011 ως μια κοινή προσπάθεια για τη μείωση της αβεβαιότητας σε διάφορες δορυφορικές μετρήσεις ισορροπίας μάζας πάγου και συγχρηματοδοτείται από την ESA και τη NASA.

Από τη στιγμή που η συστηματική παρακολούθηση των στρωμάτων πάγου άρχισε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Γροιλανδία και η Ανταρκτική σημείωσαν απώλεια 6,4 τρισεκατομμυρίων τόνων πάγου μεταξύ 1992 και 2017 – ανεβάζοντας τη μέση παγκόσμια στάθμη της θάλασσας κατά 17,8 χιλιοστά. Εάν συνεχιστούν αυτοί οι ρυθμοί, τα στρώματα του πάγου αναμένονται να αυξήσουν τη στάθμη της θάλασσας κατά 17 εκατοστά – εκθέτοντας επιπλέον 16 εκατομμύρια ανθρώπους σε ετήσιες παράκτιες πλημμύρες μέχρι το τέλος του αιώνα.

Στο διάγραμμα παρουσιάζεται η συνεισφορά του πάγου της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας στην αύξηση του παγκόσμιου επιπέδου της θάλασσας σύμφωνα με τη IMBIE (μαύρο), σε σύγκριση με τις δορυφορικές παρατηρήσεις και μελλοντικές προβολές μεταξύ 1992-2040 (αριστερά) και 2040-2100 (δεξιά).

Ο Tom Slater, επικεφαλής της μελέτης και ερευνητής του κλίματος στο Πανεπιστήμιο του Leeds (Centre for Polar Observation and Modelling), σχολιάζει: «Οι δορυφόροι είναι το μόνο μας μέσο για την συστηματική παρακολούθηση αυτών των τεράστιων και απομακρυσμένων περιοχών, οπότε είναι απολύτως κρίσιμοι στην παροχή μετρήσεων. που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την επικύρωση των μοντέλων του πάγου.

«Οι δορυφορικές παρατηρήσεις δεν μας λένε μόνο πόσος πάγος χάνεται, αλλά μας βοηθούν επίσης να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε ποια μέρη της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας χάνουν πάγο και ποιες διαδικασίες – και οι δύο είναι βασικές για να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τα μοντέλα πάγου».

Η IMBIE χρησιμοποιεί δεδομένα από διάφορες δορυφορικές αποστολές – συμπεριλαμβανομένων των αποστολών ERS-1, ERS-2, Envisat και CryoSat της ESA, καθώς και της αποστολής Copernicus Sentinel-1 της ΕΕ – για την παρακολούθηση των αλλαγών στον όγκο, τη ροή και τη μάζα του πάγου παγκοσμίως.πηγη:envinow.gr