Μάνα. Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς. Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της.

Μεγαλώνοντας σε βοηθούσε με το σχολείο, σου μάθαινε τρόπους συμπεριφοράς, σου έδινε συμβουλές, σου εξηγούσε τις απορίες σου.

Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις και ήταν η μόνη που εμπιστευόσουν. Ήταν εκεί στην εφηβεία, βίωσε μαζί σου όλους τους πόνους και τις χαρές σου. Τον πρώτο σου έρωτα. Τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις αλλά και τις νίκες. Τις επιτυχίες. Σε καθοδήγησε, σε έβαλε στο σωστό δρόμο, σε βοήθησε να διαλέξεις τι θα σπουδάσεις, για να ξεκινήσεις τη σταδιοδρομία σου όπως τη θες.

Καμιά φορά μπορεί να κόντραρες μαζί της, να της μιλούσες απότομα, να την απέφευγες… Όμως εκείνη ήταν εκεί και σε καταλάβαινε και περίμενε να περάσουν οι δύσκολες φάσεις σου και να την ξαναβρείς όπου την άφησες, έτοιμη να σε επαναφέρει στις ισορροπίες σου. Ήταν εκεί όταν σπούδαζες και σε βοηθούσε με τον τρόπο της. Όπως μπορεί η κάθε μάνα πλάθει το παιδί της, μέχρι να το φτάσει στο σημείο να κάνει και αυτό τη δική του οικογένεια.

Την κάνεις, παντρεύεσαι, έρχονται στην πορεία και παιδιά και θα καταλάβεις ίσως και κάποιες συμπεριφορές της μάνας σου απέναντι σου. Ακόμα και τότε η μάνα θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος, μέχρι που θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί άλλο να σου προσφέρει τίποτα και να έχει την ανάγκη σου. Δε θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να την βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της μέχρι το τέλος. Έτσι κλείνει ο κάθε κύκλος μια οικογένειας.

Οι γονείς σου σε μαθαίνουν τα πρώτα σου βήματα και συ πρέπει να τους βοηθήσεις στα τελευταία τους. Και μη ξεχάσεις να τους ευχαριστήσεις, αν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα, για όσα σου έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα και να τους λες όσο πιο συχνά μπορείς ότι τους αγαπάς και να το δείχνεις. Το χρειάζονται, μην το αμελείς. Ακόμα και αν θεωρείς ότι δεν ήταν οι ιδανικοί γονείς για σένα. Μέχρι εκεί που πιστεύει και μπορεί, λειτουργεί ο κάθε γονιός. Σίγουρα δεν ήθελε το κακό σου. Προσπάθησε να τους καταλάβεις όσο γίνεται.

Κάποια μέρα θα αδειάσουν οι καρέκλες του σπιτιού τους και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι’ αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγουν να νιώθουν ολοκληρωμένοι και χορτάτοι από την αγάπη σου γι αυτούς.

Γράφει η Ιωάννα Ντρε | Πηγή: loveletters.gr