Καθόλου δύσκολο δεν είναι να παντρευτείς. Καθόλου. Το δύσκολο είναι να παραμείνεις παντρεμένος.

Κάθε μέρα που φεύγει, παίρνει μαζί της λίγη ανεμελιά, μερικές αυθόρμητες στιγμές και αρκετά ξέγνοιαστα βράδια που απλά ανυπομονείς να γυρίσει.

Η αγάπη δεν φεύγει, μένει, απλά αλλάζει και αυτή πρόσωπα χωρίς να σε προειδοποιεί. Πόσο ύπουλη κι αυτή η αγάπη. Τόσο απλή και τόσο σύνθετη ταυτόχρονα. Σύνθετη γιατί φορά την μάσκα που την βολεύει σε κάθε περίσταση. Κι εσύ ανίδεος και άναυδος καλείσαι να αντιμετωπίσεις το κάθε της προσωπείο.

Μια αγάπη που ξεκίνησε σαν ενθουσιασμός, έγινε έρωτας, πάθος, εξελίχθηκε σε «δεν μπορώ χωρίς εσένα» και κατέληξε να φορά λευκό φουστάνι με πολύχρωμα λουλούδια στα μαλλιά και στην καρδιά, περπατώντας περήφανη προς τον αγαπημένο της, σε κάποιο προαύλιο δημαρχείου ή εκκλησίας. Και εκεί ξεκινά ο καιρός,  που η αγάπη γίνεται γάμος.

Διάβασα κάπου πως οι μεγάλοι έρωτες δεν φορούν νυφικό. Οι μεγάλοι έρωτες φιλιούνται σε σκοτεινές γωνιές, πάνε εκδρομές, σινεμά, μιλούν και τους βρίσκει το χάραμα, ζηλεύουν, τσακώνονται και μετά χάνονται για να μην θυσιάσουν αυτό τον σπουδαίο έρωτα στον βωμό της άγαρμπης καθημερινότητας ενός γάμου.

Δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά αν η δική σου μεγάλη αγάπη θα  αντέξει το βάρος του νυφικού και του μεγάλου προαυλίου, κάνε όμως, ότι περνά απ’ το χέρι σου μήπως και γλιτώσεις.

Καθόλου δύσκολο δεν είναι να παντρευτείς. Το δύσκολο είναι να αναγνωρίζεις τις μάσκες που φορά η αγάπη σας και να φροντίσεις να έχεις κι εσύ μεγάλη γκάμα στο συρτάρι σου για να φοράς αυτήν που πρέπει κάθε φορά. Αλλιώς το «καράβι θα φύγει και εσύ δεν θα έχεις προλάβει να βγάλεις εισιτήριο». Το καράβι θα φύγει κι εσύ θα βρεθείς να αναρωτιέσαι τι χάλασε και τι άλλαξε. Όλα αλλάζουν και καλύτερα να το ξέρεις από τώρα που ‘σαι ακόμη στα μέλια.

Μπορεί οι μεγάλοι έρωτες να μην φορέσουν ποτέ νυφικό, αλλά οι αγάπες συχνά φορούν, με μεγάλη επιτυχία.

Υπόσχεση:

Θα προσπαθεις πάντα να φέρνεις ανισορροπίες και κραδασμούς στην ισορροπημένη αας αγάπη. Όχι για κανέναν άλλο λόγο… Έτσι για να μπορείς να στολίζεις το προαύλιο της εκκλησίας με τα πολύχρωμα λουλούδια που θα πέφτουν απ’ τα μαλλιά σου όταν θα παραπατάς.

Γράφει η Αθηνά Απότση

Πηγή : loveletters