Υποχρεωτικό το debate;

Εντυπωσίασε έως και εξέπληξε , ο απερχόμενος, σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, προτείνοντας –ενόψει των εκλογών της 23ης Ιουλίου- έξι θεματικές τηλεμαχίες στον ηγέτη της κεντροδεξιάς και βασικό του αντίπαλο, Αλμπέρτο Νούνιες Φεϊχό : Ένα debate κάθε Δευτέρα, ως τις εκλογές. Ο Φεϊχό  συμφώνησε προς το παρόν, να γίνει μόνο ένα debate εφ` όλης της ύλης. Αλλά ειρωνεύτηκε τον Σάντσεθ λέγοντας: «Αυτό μου θυμίζει ταινία γουέστερν, σε προκαλώ τέτοια ώρα, τη Δευτέρα», είπε ο κεντροδεξιός ηγέτης.

Τα κόμματα φαίνεται επίσης να συμφωνούν να γίνει τουλάχιστον ένα debate με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών ηγετών.

Η El Pais ,σε κύριο άρθρο της έκδοσης, τονίζει ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε «αυτή η γνήσια δημοκρατική  πρακτική» της τηλεμαχίας, θα πρέπει να εφαρμόζεται με σχετική ρύθμιση όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά σε όλες τις  ευρωπαϊκές χώρες: «Σχεδόν καμία χώρα της ΕΕ δεν ορίζει ως υποχρέωση την τηλεμαχία, αν και είναι μια λειτουργίας που υπάρχει σε όλες τις και υπόκεινται σε ένα σύστημα αυτορρύθμισης». Αντίθετα-γράφει η ισπανική εφημερίδα-«η κομματική διαφήμιση, η διανομή δημόσιων χώρων και πλήθος άλλων σχετικών λεπτομερειών ορίζονται με νόμο».

Ούτε και οι Ηνωμένες Πολιτείες -η χώρα με τη μεγαλύτερη παράδοση  στις τηλεμαχίες μεταξύ των υποψηφίων προέδρων, έχει σχετική νομοθεσία  για τα debates και για αυτό πριν 30 χρόνια, χρειάστηκε να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή που να ρυθμίζει τους όρους.

Γενικά, κάθε πολιτικός ηγέτης στην Ευρώπη και την Αμερική αποφασίζει αν θα πάει σε debate με τον βασικό του αντίπαλο, «με βάση την κατάσταση και τη δική του ευκολία», γράφει η ισπανική εφημερίδα . Το «αγκάθι» που δυσκολεύει τη διεξαγωγή μιας τηλεμαχίας και καθιστά αρκετούς πολιτικούς να είναι «απρόθυμοι να αποδεχτούν τέτοιες συζητήσεις , είναι η αποφυγή κινδύνων και αθέλητων σφαλμάτων.

«Σε κάθε περίπτωση, η πρόσωπο με πρόσωπο τηλεοπτική συζήτηση των δύο βασικών υποψηφίων έχει νόημα, έτσι ώστε οι πολίτες να μπορούν να αντιπαραβάλλουν στυλ, επιχειρήματα, προτάσεις και ακόμη και πεποιθήσεις στην υπεράσπιση του έργου τους.

Η ισπανική εφημερίδα προτείνει μάλιστα να υπάρξει «μια μελλοντική, συμφωνημένη μεταρρύθμιση του σχετικού εκλογικού νόμου, που θα καθόριζε τις ελάχιστες προϋποθέσεις ,ώστε ουδείς υποψήφιος – κυβερνητικός ή αντιπολιτευόμενος -δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την έκθεσή του, ζωντανά, μπροστά στις κάμερες και την κοινή γνώμη».

Το ερώτημα είναι βέβαια αν μπορεί η τηλεμαχία να γίνει μια «θεσμική διαδικασία»; Πολύ δύσκολο, καθώς θεσμικά, η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται στη βουλή. Άρα, κάθε ηγέτης έχει δικαίωμα  να αρνηθεί τη συμμετοχή του. Αλλά όταν προεκλογικά, η Βουλή είναι κλειστή, γιατί να μην έχουν οι πολίτες το δικαίωμα να δουν μια πολιτισμένη πολιτική αντιπαράθεση ,πριν την κάλπη; Πολιτισμένη αντιπαράθεση, βέβαια και όχι «τηλεοπτικό σόου», παράλληλων μονολόγων. Έστω κι αν αυτή τη φορά οι ερωτώντες δημοσιογράφοι θα έχουν το δικαίωμα να απευθύνουν στους πολιτικούς αρχηγούς μια «ελεύθερη ερώτηση».