Χαρουπόμελο:Ένας ισχυρός σύμμαχος του οργανισμού

     ΧΑΡΟΥΠΟΜΕΛΟ, η αγαπημένη και πονεμένη υπέρ τροφή. Όχι γιατί έχει πονέσει αυτή, αλλά γιατί μέχρι να παραχθεί έχω πονέσει πολύ εγώ. Η παραγωγή του απαιτεί μια εξαιρετικά χρονοβόρα και κοπιαστική διαδικασία, που το αποτέλεσμα όμως δικαιώνει και ανταμείβει την όποια ταλαιπωρία. !!

Ο ισχυρός σύμμαχος της γυναίκας θα έλεγα.     Ένα συμπλήρωμα διατροφής που θα το αγαπήσουν περισσότερο γυναίκες, σε περίοδο εγκυμοσύνης, θηλασμού, ή περνώντας τα χρόνια κατά και μετά από περίοδο εμμηνόπαυσης. Ένα συμπλήρωμα για παιδιά και εφήβους που πρέπει να χτίσουν ένα γερό σκελετό, (χωρίς το φόβο ότι τα σάκχαρα του χαρουπόμελου θα επιδεινώσουν την εφηβική ακμή αν αυτή υπάρχει ). Με λίγα λόγια ένα ιδανικό συμπλήρωμα διατροφής, για όπου υπάρχει ανάγκη πρόσληψης συμπληρωματικού ασβεστίου και όχι μόνο. Γιατί εκτός από τα υψηλά ποσοστά ασβεστίου που περιέχει (τρεις φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα), είναι ακόμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, σίδηρο, μαγνήσιο, βιταμίνες, και επίσης σημαντικό δεν περιέχει γλουτένη.           Ένα συμπλήρωμα που θα βοηθήσει πολλούς, που λόγω προβλήματος θυρεοειδούς έχουν πρόβλημα χαμηλού ασβεστίου.      Το χαρουπόμελο το έμαθα, όταν μετά από πρόβλημα στο θυρεοειδή, ο γιατρός μου σύστησε για να ενισχύσω το ασβέστιο στο οργανισμό μου, εκτός από την φαρμακευτική αγωγή και μια λίστα από τρόφιμα που περιέχουν υψηλά ποσοστά ασβεστίου. Ένα από τα πρώτα στη λίστα ήταν και τα προϊόντα χαρουπιού. Χαρουπάλευρο και κατ’ εξοχήν χαρουπόμελο. Το έψαξα στην αγορά και ομολογώ ότι με εξέπληξε η τιμή του. Και επειδή έχω μια χαρουπιά, είπα να πειραματιστώ και να φτιάξω το δικό μου χαρουπόμελο. Ο τρόπος παρασκευής του σε συνδυασμό με τα οφέλη του, με έκαναν να κατανοήσω και δικαιολογήσω την φαινομενικά υψηλή τιμή του. 
    Τα μάζεψα από το δέντρο κατά το τέλος Σεπτέμβρη, όταν οι καρποί είχαν γίνει καφέ. Όταν έφτιαξα την πρώτη παρτίδα χαρουπόμελου μου έβγαλε μια στυφάδα. Προσπαθώντας να βρω τι φταίει, έμαθα από κάποιους γέρους κρητικούς, ότι τα χαρούπια έπρεπε να τα αφήσω εκτεθειμένα στον ήλιο να ξεραθούν καλά. Πραγματικά οι επόμενες παρτίδες όχι μόνο δεν στύφιζαν, αλλά «έδεσαν» πολύ πιο γρήγορα και είχαν καλύτερη υφή, (πιο πηκτό) γιατί τα χαρούπια είχαν ..ανεβάσει το ποσοστό των σακχάρων τους. 

 Επομένως μετά την συλλογή τους, τα απλώνουμε σε ένα ασφαλές μέρος πάνω σε μια παλιά κουβέρτα, να ξεραθούν καλά και αν χρειαστεί τα ανακατεύουμε κατά καιρούς. Προσοχή μόνο, μην τα πιάσει κανένα πρωτοβρόχι. (Εκεί θα βοηθήσει η κουβέρτα να τα σηκώσουμε όλα μαζί χωρίς να χρονοτριβούμε). 

 Αφού είμαστε σίγουροι ότι έχουν ξεραθεί καλά, παίρνουμε, πλένουμε και στραγγίζουμε καλά, τόσα όσα θα χρειαστούμε για μία παρτίδα. Η «παρτίδα» εξαρτάται καθαρά από το μέγεθος και το πλήθος των σκευών μας, λεκάνες κατσαρόλες, αλλά και από την αντοχή μας. 

 Γιατί τώρα αρχίζει το επώδυνο και δύσκολο σκέλος της επεξεργασίας. Αρχίζουμε να σπάμε με καθαρή πένσα τα χαρούπια σε κομματάκια των 1-2 εκατοστών. Κατά την διάρκεια του σπασίματος προσέχουμε μήπως κάποια από αυτά, είναι χαλασμένα ή έχουν σκουλήκια. Τα πετάμε. Η διαδικασία είναι κοπιαστική και χρονοβόρα, αλλά επεξεργαζόμενοι ένα-ένα τα χαρούπια είμαστε σίγουροι ότι έχουμε κρατήσει τα καλύτερα για εγγυημένο και ποιοτικό αποτέλεσμα, από το να τα ρίξουμε όλα στην χοάνη ενός σπαστήρα (Εδώ βλέπουμε στο επάνω μέρος του σπασίματος να γυαλίζει το μέλι του) 

 Τα σπασμένα τα βάζουμε σε σκεύος,το γεμίζουμε νερό και τα σκεπάζουμε. Προσοχή μην γεμίστε με χαρούπια μέχρι επάνω το σκεύος σας εξ αρχής, γιατί με το νερό θα φουσκώσουν . Μετά από ένα 24ωρο, τα σουρώνετε, φυλάτε το χαρουπόνερο και στα μουλιασμένα χαρούπια συμπληρώνεται πάλι νερό. 

 Αυτή την φορά τα θερμαίνεται λίγο στην φωτιά, χωρίς όμως να βράσουν. Σβήνετε την φωτιά τα σκεπάζετε και τα αφήνετε άλλο ένα 24ωρο. . Κάνετε το τελικό, καλό σούρωμα, πετάτε τα χαρούπια (εκτός αν έχετε κατσικούλα για την οποία είναι μια εκλεκτή λιχουδιά) και ενώνετε τα δύο χαρουπόνερα. (Εδώ υπήρξε μια ένσταση, ότι καλό είναι να μην τα πετάμε και αφού ξανά στεγνώσουν να τα κάνουμε χαρουπάλευρο. Διαφωνώ για 2 λόγους. με τον οικιακό μήλο αλέσματος θα μπούμε σε μια μακρά διαδικασία χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα και το σπουδαιότερο, μετά από τόση εκχύλιση τα χαρούπια έχουν χάσει όλη την νοστιμιά τους και είναι απλώς ένα ξύλο με μια υποψία αρώματος) 

Και τώρα αρχίζει ο βρασμός. Βράζετε σε δυνατή φωτιά με ανοικτή κατσαρόλα (προσοχή μην φουσκώσει και σας χυθεί). Μόνο αν έχετε καπάκι σίτας, σκεπάστε την κατσαρόλα. Ξαφρίζεται συνεχώς στη αρχή και όποτε χρειάζεται κατά την διάρκεια του βρασμού. 

 Ο βρασμός διαρκεί αρκετές ώρες, μέχρι να εξατμισθούν τα 3/4, της ποσότητας του νερού, και ίσως παραπάνω, ανάλογα με την περιεκτικότητα των χαρουπιών σε σάκχαρα. Η τελική υφή του προϊόντος, πρέπει ναι είναι, λίγο ρευστότερο από το μέλι και πιο πηκτό από το λάδι. Και τότε έχουμε το χαρουπόμελό μας. ( Εδώ βλέπετε πόσο έχει κατέβει η στάθμη του υγρού στην κατσαρόλα. Από τα 20 λίτρα περίπου, έμειναν τα 3 λίτρα.) 

 Καιρός τώρα να δοκιμάσουμε και την γεύση του. Δειγμάτισα σε φίλους και παιδιά. Στους περισσότερους ήταν αρεστή έως ανεκτή η γεύση του. Υπήρξαν και κάποια που την βρήκαν πολύ έντονη έως βαριά. Έψαξα να βρω πως θα την κάνω πιο ντελικάτη για όλους και πιο ευχάριστη για τα παιδιά, χωρίς να αλλοιώσω το βασικό χαρακτήρα του χαρουπόμελου. Βρήκα λύσεις που το έκαναν οικείο και γευστικό για όλους, με μια νότα αρώματος ανατολής, ή δροσιάς ανάλογα.Σε κάποια παρτίδα έβαλα στην τελευταία ώρα βρασμού ένα πουγκάκι με ξύλα κανέλας Κεϋλάνης, που κατέληξα να έχω αυτό ως βασικό προϊόν και όχι το σκέτο, μιας και άρεσε σε όλους. Σε άλλη παρτίδα στο τελευταίο μισάωρο βρασμού, έβαλα λίγα φύλλα αρμπαρόριζας, ή σπόρους κάρδαμου, και έτσι απέκτησε μια πιο φινετσάτη και δροσερή γεύση. 

Και έτσι φτιάξαμε το χαρουπόμελο μας. Ξέρουμε και τις ευεργετικές του ιδιότητες. Πως όμως θα το χρησιμοποιήσουμε? Σκέτο δύο κουταλάκια του γλυκού ημερησίως. Ως γλυκαντική ουσία στο γάλα, στα δημητριακά στον καφέ. Σαν σιρόπι στο γιαούρτι ή στο παγωτό. Για να αρωματίσουμε μπισκότα, μπάρες, παξιμαδάκια, κέικ. Αρκετά δεν είναι όλα αυτά? Καλή επιτυχία!!!!

Πηγή : botanologika.gr