Χωρισμός: Το τέλος μιας εποχής και η επόμενη μέρα

Όλοι θέλουμε να ζήσουμε τον έρωτα, την αγάπη και τη συντροφικότητα. Κάνουμε σχέσεις για να πετύχουν και παντρευόμαστε με την προοπτική του να κρατήσει ο γάμος αυτός. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις όπου τελικά ότι είχαμε σκεφτεί ανατρέπεται; Χωρισμός, διαζύγιο και το χάος;

Γιατί να το βλέπουμε έτσι και να μην πάμε από μια άλλη οπτική γωνία να δούμε τα πράγματα αλλιώς; Η μόνη σταθερή κατάσταση στο Σύμπαν μας, είναι η αλλαγή. Αυτή έχει εξελίξει το ανθρώπινο είδος. Κάθε αλλαγή είναι μόνο με θετικό πρόσημο.

Μην βιαστείτε να πείτε το αντίθετο, γιατί αν ανατρέξετε σε μια σύντομη ιστορική αναδρομή της μέχρι τώρα ζωής σας θα το δείτε αυτό. Οποιαδήποτε αλλαγή την είδατε με καλό μάτι, σας έκανε και καλό. Γιατί λοιπόν έναν χωρισμό να τον βλέπουμε ως κατάρα; Γιατί έτσι μας έμαθαν; Πολύ σωστά. Έτσι μας έμαθαν. Δαιμονοποιημένο το διαζύγιο. Ας δούμε λοιπόν μαζί τα θετικά και τι κάνουμε την επόμενη μέρα, μετά το τέλος μιας εποχής που είναι είτε εντός είτε εκτός γάμου.

1. Η επόμενη μέρα μας βρίσκει σε σοκ. Ακόμα και να είχαμε αποδεχτεί από καιρό πως θα έρθει το τέλος, όταν αυτό έρχεται και επίσημα, βιώνουμε ένα σοκ. Γι’ αυτό αποφεύγουμε τις συζητήσεις και κάνουμε μόνοι μας μια βόλτα. Δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας και δεν αναλώνεται η σκέψη μας σε περιγραφές και ανακοινώσεις στους γύρω μας.

2. Καταγραφή των επόμενων ημερών. Όχι μακροχρόνια καταγραφή. Σχεδιάζουμε τι θα γίνει σήμερα και αύριο. Αν θα χρειαστεί να γίνει μια μετακόμιση, αν υπάρχουν παιδιά πώς θα το χειριστούμε. Πάντα όλα αυτά με ηρεμία που θα την επιβάλλουμε στον εαυτό μας και μακριά από περιττές παρεμβάσεις τρίτων.

3. Ο θυμός και η δραματοποίηση δεν έχουν θέση. Όπως και να είναι διαμορφωμένη μια κατάσταση χωρισμού, όποιος κι αν ευθύνεται, το σίγουρο είναι ότι από δύο πέτρες βγαίνει το αλεύρι. Έτσι ας παραμερίσουμε το ύφος του δικαστή και ας σκεφτούμε πως όλη αυτή η κατάσταση που τώρα ζούμε, σε λίγο καιρό θα μπει στο χρονοντούλαπο. Ας μην την κάνουμε πιο δύσκολη με μίσος και εκδικητική μανία.

Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά όπου είναι συνηθισμένο φαινόμενο να τα στρέφουν οι μητέρες εναντίον του πατέρα ως μοχλό πίεσης. Χωρίζουμε από τον σύζυγο αλλά τα παιδιά δεν χωρίζουν από τον πατέρα τους.

4. Ένα διαζύγιο δεν αποτελεί οικονομική εξασφάλιση. Ναι, σίγουρα θα πρέπει να δίδεται διατροφή, αλλά και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη προσφέρουν. Όποιος έχει την επιμέλεια δεν έχει και το αλάθητο του Πάπα. Ούτε την απαλλαγή από εργασία.

5. Επιβάλλουμε το ήρεμο κλίμα στα οικεία άτομα και δεν δεχόμαστε καμία μορφή επέμβασης από τρίτους.

6. Είναι λογικό να υπάρχει ανησυχία για την επόμενη μέρα αλλά είναι σίγουρο πως σε ένα χρόνο από την ημέρα αυτή θα νιώθουμε ανακούφιση. Γράφουμε τι είναι αυτά που μας προκαλούν ανησυχία. Ξαναδιαβάζοντας, σβήνουμε τα αόριστα όπως φοβάμαι αν θα τα καταφέρουμε. Γράφουμε συγκεκριμένα. Από δίπλα καταγράφουμε πιθανές λύσεις. Όπως θα τα λέγαμε σε έναν τρίτο.

Η ζωή έχει πολύ φως αρκεί να ανοίξουν οι πόρτες και τα παράθυρα του μυαλού μας να μπορέσουμε να πάρουμε ενέργεια από αυτό το φως. Ένας χωρισμός μπορεί να γίνει αρχή για κάτι καλύτερο από αυτό που είχαμε μέχρι τώρα. Δεν είναι μιζέρια, είναι αλλαγή. Η κάμπια γίνεται πεταλούδα, ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί όταν την βλέπει; Η φύση δεν παρεμβαίνει στις αλλαγές της. Ο άνθρωπος το κάνει με όχι πάντα καλά αποτελέσματα.

ΠΗΓΉ :https://enallaktikidrasi.com/

Συγγραφέας: Ευαγγελία Βεργανελάκη