Κλείνεις μια στιγμή τα μάτια και είναι όλα εκεί.
Το σπίτι σας, τα έπιπλα σας, τα κρεβάτια σας, το έπιπλο της εισόδου με τον καθρέφτη, τα πάντα στη θέση τους.
Ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο κόσμο, γεμάτο παιδιά.
Μουσική ακούγεται και γέλια, πολλά γέλια, από λόγια σχεδόν μεθυσμένα.
Λόγια αγάπης και χαράς, τα πρόσωπα φωτεινά, ευτυχισμένα.

Μια αίσθηση υπέροχη, από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ σου.
Στην κεφαλή του τραπεζιού το πιο αγαπημένο σου πρόσωπο από όλα.
Η κολόνα της ζωής σου.
Έστρεφες το κεφάλι για να το κοιτάξεις ώστε να σιγουρευτείς πως είναι εκεί, πάντα ήταν.

Στο τραπέζι, στον καναπέ, στο πόστο του στη δουλειά.
Και δίπλα σου πάντα άνθρωποι δικοί σου,ζεστοί σαν την κουβέρτα που σε σκεπάζει για να κοιμηθείς ήσυχα τα βράδια, όλα τα κρύα βράδια.
Έτσι κι όλοι αυτοί, σου σκεπάζουν πάντα την ψυχή, με μια ζεστή ματιά.

Σου γεμίζουν τη ζωή, με φωνές, γέλια, μαλώματα, συγγνώμες, ευχαριστώ και “κοίτα να είσαι ευτυχισμένος, μόνο αυτό μετράει”.

Ανοίγεις ξανά τα μάτια και λείπουν πολλά.
Έχεις μεγαλώσει, έχεις πάρει εσύ τώρα άλλη θέση στο στρωμένο τραπέζι.
Έχουν έρθει και νέα πρόσωπα, δεν γνωρίζεστε καλά, αλλά με τον καιρό, γίνονται κι αυτά αγαπημένα πρόσωπα πια κι έχουν κάποιον σημαντικό ρόλο στο τραπέζι.
Μεγάλωσαν τα παιδιά και κάνανε δικά τους παιδιά, μεγάλωσαν και οι μεγάλοι.
Κάτι λείπει!
Ο κύκλος της ζωής, να φεύγουν πρώτα οι μεγάλοι, πάντα αυτό σου έλεγε.
Κι όταν θα λείπω κι εσύ θα είσαι εδώ, αυτό θα πει πως όλα πήγανε καλά.

Ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Θα πιεις άλλο κρασί ;
Θα πιω, εις υγείαν όσων γεμίζουν το τραπέζι μας, όλων των χαμογελαστών προσώπων, που μας ζεσταίνουν την ψυχή.
Που πήραν την θέση των προηγούμενων, γιατί έτσι είναι ο κύκλος της ζωής.
Θα πιω για όλους μας, που όταν κλείνω τα μάτια μας βλέπω στο παρελθόν, όταν τα ξανανοίγω μας βλέπω στο παρόν!
Θα πιω για να ευχηθώ και στο μέλλον, να είναι πάντα γεμάτο το τραπέζι.
Κι ας λείπουν κάποιοι, η ζωή είναι απρόβλεπτη, δε μπορείς να τη σταματήσεις, ούτε να την πείσεις να παγώσει ο χρόνος.

Ο κύκλος της ζωής, να φεύγουν πρώτα οι μεγάλοι, πάντα αυτό σου έλεγε.
Κι όταν θα λείπω κι εσύ θα είσαι  εδώ, αυτό θα πει πως όλα πήγανε καλά.
Τελικά όλα πήγανε καλά;
Μάλλον, όσο είσαι εδώ με αγαπημένα πρόσωπα, με παιδιά, μουσικές και γέλια, όλα πήγανε καλά.

Να ξέρεις και να το εκτιμάς! Όσο δε κρυώνει η ψυχή σου τα πάντα πάνε καλά.
Κι ας αλλάζουν τα πρόσωπα, ας μεγαλώνουν ή μικραίνουν τα τραπέζια κι ας αλλάζει ιδιοκτήτη η κεφαλή του τραπεζιού.
Αποχαιρέτησε ό,τι πιο όμορφο και πιο άσχημο έφυγε, απόλαυσε αυτό που έχεις και αυτό  που θα έρθει.

Ευχήσου να μπορείς να δεις πίσω χωρίς φόβο και να μπορείς να κοιτάς μπροστά με αισιοδοξία, ευχήσου κανείς άνθρωπος να μην έχει ένα άδειο τραπέζι!

Ιωάννα Ιακωβίδου, loveletters