Όχι άλλες θυσίες

Μόλις πριν από μερικές μέρες η «Ν» φιλοξένησε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Ο Δρ. Ανδρέας Στοϊμενίδης, πρόεδρος μεταξύ άλλων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, αποκάλυψε ότι από τις αρχές του 2023, έχουν χάσει τη ζωή τους 115 άνθρωποι στη δουλειά. Το στοιχείο είναι συγκλονιστικό, αν αναλογιστούμε ότι ολόκληρο το 2022, ήταν 104 τα θύματα που είχαν καταγραφεί εν ώρα εργασίας. Άρα, φέτος, με καταγεγραμμένη μόνο την περίοδο του επταμήνου Ιανουαρίου – Ιουλίου, τα θύματα είναι ήδη περισσότερα, σε σχέση με ολόκληρη την περσινή χρονιά…

Είναι προφανές ότι έως τον Δεκέμβριο, θα έχει προκύψει ένα αρνητικό ρεκόρ για τη χώρα, μια ακόμα θλιβερή πρωτιά. Η τεράστια αύξηση των θυμάτων στους χώρους δουλειάς πρέπει να απασχολήσει άμεσα την Πολιτεία, ώστε να βρεθούν λύσεις που θα περιορίσουν το πρόβλημα, θα το εξαλείψουν. Πίσω από τις χαμένες ζωές, βρίσκονται οικογένειες που έχασαν τον άνθρωπό τους, βρίσκονται παιδιά που καταδικάζονται να μεγαλώσουν χωρίς τον πατέρα ή τη μητέρα τους. Άρα μιλάμε για αληθινές ανθρώπινες τραγωδίες, όχι για απλούς αριθμούς. Καλό είναι να το αντιληφθούμε αυτό ως κοινωνία και να πάψουμε να ασχολούμαστε με τα εργατικά ατυχήματα, όσο μας επιτρέπει ένα… βίντεο από κάποιο κεντρικό δελτίο ειδήσεων.

Οι συνθήκες Υγείας και Ασφάλειας στους χώρους Εργασίας, πρέπει να αποτελούν πρώτη προτεραιότητα. Οι κανόνες πρέπει  να είναι ξεκάθαροι. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο κ. Στοϊμενίδης «η προστασία της ΥΑΕ δεν ωφελεί μόνο τους εργαζομένους, αλλά και τους εργοδότες, το κράτος και την κοινωνία στο σύνολό της, καθώς δημιουργεί συνθήκες αυξημένης παραγωγικότητας και μειωμένο κόστος διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού ως παραγωγικού συντελεστή».

Άρα, όπου διαπιστώνονται περιπτώσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίες, που υποκρύπτουν κατάχρηση των ορών υγείας και ασφάλειας, πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και χωρίς υπεκφυγές. Ο τουρισμός και η εστίαση προσφέρουν (δυστυχώς) πολλές τέτοιες αφορμές.

Μετά το παράδειγμα της Ρόδου, με το σερβιτόρο που σχεδόν κολυμπώντας μετέφερε παραγγελίες στους λουόμενους, ήρθε η Πάργα για να καταγραφεί επίσημα ο πρώτος ξυλοδαρμός σε βάρος εργαζόμενου για φέτος. Η συνέχεια έγινε γνωστή μόλις προ διημέρου από την Κέρκυρα: Ζευγάρι εργαζομένων σε ξενοδοχείο, ζήτησαν ρεπό. Είχαν να ξεκουραστούν από την έναρξη της θερινής σεζόν, δηλαδή κάτι… μήνες. Ως αποτέλεσμα, η ιδιοκτησία χειροδίκησε σε βάρος τους. Τα υπόλοιπα θα τα βρει η αστυνομία του νησιού, αφού έχουν υποβληθεί οι σχετικές μηνύσεις στο ΑΤ Παλαιοκαστρίτσας από ότι μαθαίνουμε. Όμως, επί της ουσίας, όταν τέτοια περιστατικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, για ποια υγεία και  ασφάλεια στους χώρους εργασίας, μπορεί να γίνεται λόγος; Η υπερεργασία χωρίς ρεπό, αποτελεί προφανή λόγο ατυχήματος. Η εξάντληση από τις ατελείωτες ώρες δουλειάς, μπορεί να φέρει πιο κοντά ένα ανθρώπινο λάθος και να προκληθεί έτσι τραυματισμός ή ακόμα χειρότερα, απώλεια ζωής. Ας θυμηθούμε τι συνέβη στις αρχές του καλοκαιριού στην Κρήτη με το μάγειρα που κάηκε εν ώρα εργασίας και τον έκρυψαν στο… ψυγείο του καταστήματος για να μην εντοπιστεί ότι δούλευε ανασφάλιστος.

Εδώ στην Κέρκυρα, σκέφτηκαν κάτι άλλο, ακόμα καλύτερο: Αφού χειροδίκησαν σε βάρος των εργαζομένων, τους απέλυσαν. Φρόντισαν όμως πριν τους διώξουν, να αλλάξουν τη σύμβασή τους, όπως είχε αναρτηθεί στο σύστημα  Εργάνη και από ορισμένου χρόνου, να την μετατρέψουν σε αορίστου. Έτσι, για να μην δικαιούνται αποζημίωσης…

Κολπάκια που «εφευρίσκει» σχεδόν καθημερινά μια θλιβερή μειονότητα εργοδοτών, που όμως «κρύβεται» πίσω από σωρεία εργατικών ατυχημάτων. Μέρες που είναι, με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά να ετοιμάζεται (έστω και με καθυστέρηση), να δοθεί σε δημόσια διαβούλευση, καλό είναι το αρμόδιο υπουργείο να γνωρίζει αυτές τις λεπτομέρειες. Μπας και μπορέσει λίγο να βάλει φρένο στην ασυδοσία.

Ένα μικρό βήμα θα μπορούσε να είναι η ΚΥΑ που δημοσιεύθηκε προ ημερών και αφορά τον ημερήσιο χρόνο εργασίας στα πλοία, παρουσία Τεχνικού Ασφαλείας για εκτέλεση ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών. Αλλά χρειάζονται πολλά περισσότερα βήματα να γίνουν…