«Ένα βράδυ βρήκα 3 άγνωστους στο χωράφι μου. Τους ρωτάω ποιοι είστε εσείς βρε παιδιά; Μου λένε μη μιλάς κύριος, είμαστε από την αστυνομία. Περιμένουμε λαθρομετανάστες από το Στόμιο, θα περάσουν από δω και θα τους πιάσουμε. Έφυγα, δίχως να μιλήσω, αλλά την άλλη ημέρα που πήγα ξανά βρήκα σκαμμένο ένα σημείο του χωραφιού και από μέσα φαινόταν σαν να έχει βγει ένα κιβώτιο. Δεν μίλησα σε κανέναν. Το σκέπασα και συνέχισα τις δουλειές μου…».
Η περιγραφή της ιστορίας, που ανήκει σε αγρότη από το Δήμο Αγιάς, αν και συνέβη προ ετών είναι απλά μια από τις δεκάδες περιπτώσεις περίεργων εκσκαφών που ανήκουν στη μεγάλη λίστα που έχει καταγραφεί τόσο στον κάμπο όσο και στα βουνά της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας.
Γερμανοί, Ιταλοί, Οθωμανοί και κυνηγητά. Φθαρμένοι χάρτες και λόγια μισά. Θρύλοι με αντάρτες, αρματολούς, κλέφτες που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά. Πληροφορίες ανακατεμένες με χώμα και βρώμικα νύχια. Ο τόπος της Λάρισας είναι μια γη που αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύφορη σε σενάρια χαμένων θησαυρών και η Larissanet ανοίγει το «κασελάκι» των εξερευνήσεων από το παρελθόν. Εξερευνήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας και έγραψαν τη δική τους ιστορία στην Λάρισα.
Πρώτη στάση γίνεται στην πλατεία των Γόννων εκεί όπου τον Νοέμβρη του 1996, φτάνουν μπουλντόζες για να σκάψουν έχοντας λάβει όμως νωρίτερα την απαραίτητη έγκριση της τότε κοινότητας. Ο Τύπος της εποχής (εφημερίδες: Ημερήσιος Κήρυκας και Ελευθερία) ανέφεραν μεταξύ άλλων πως η υπόθεση αφορούσε σε 4 χρυσοθήρες που είχαν ως πρόθεση να σκάψουν στην πλατεία του χωριού ψάχνοντας για κάσες από χρυσά πεντόλιρα. Όλα, σύμφωνα με εκείνα τα δημοσιεύματα άρχισαν προτού ο ελληνικός στρατός απελευθερώσει την περιοχή των Γόννων από τον τουρκικό ζυγό. Τότε, οι οικογένειες των Τούρκων που έμεναν στην περιοχή αποφάσισαν να εμπιστευτούν τα πεντόλιρά τους στον άρχοντα της περιοχής. Εκείνος, ανέφεραν οι πληροφορίες και εν συνεχεία τα δημοσιεύματα, φέρεται να τα έθαψε σε κάποιο σημείο και πάντα όμως πίστευε πως θα μπορούσε κάποια στιγμή να επιστρέψει για να τα πάρει.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι πληροφορίες για το μέρος που ήταν θαμμένος ο μικρός θησαυρός πέρασαν στις επόμενες γενιές. Περί τα τέλη του 1983 οι απόγονοι εκείνοι έκαναν κάποιες διερευνητικές επισκέψεις στο χωριό και είχαν μια σειρά από επαφές. Δεν μπόρεσαν όμως να εντοπίσουν όλα όσα τους περιέγραψαν οι παλιότεροι συγγενείς τους. Το χωριό είχε αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Σε τέτοιο μάλιστα που δεν μπόρεσαν να βρούνε τα σημεία που έψαχναν.
Κάποιοι Έλληνες χρυσοθήρες όμως πίστεψαν πως είχαν καλές πληροφορίες και άρχισαν να σκάβουν το 1996. Παρά το βαθύ σκάψιμο όμως δεν βρέθηκε τίποτα. Αντίθετα μάλιστα λίγους μήνες αργότερα η τοπική κοινότητα οδήγησε τους χρυσοθήρες στα δικαστήρια καθώς σύμφωνα με κείνη δεν τήρησαν κάποιους όρους της συμφωνίας.
Άνθρακες αποδείχθηκε τελικά ο θησαυρός για τους χρυσοθήρες από τη Βόρεια Ελλάδα, οι οποίοι μελετώντας χάρτες και αφού πήραν τις σχετικές άδειες, έφθασαν στην «Πατωμένη», σύμφωνα με την εφημερίδα «Η ωραία Καλλιπεύκη», πραγματοποιώντας εκσκαφή με τσάπα, για να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σκάψιμο για την ανεύρεση του χαμένου θησαυρού έγινε υπό την επίβλεψη της Κτηματικής Υπηρεσίας της Λάρισας και της αστυνομίας. Λίρες, όμως, δεν βρέθηκαν και οι χρυσοθήρες έφυγαν με άδεια χέρια.
Ήταν μέσα Μαρτίου εκείνου του έτους όταν οκτώ άτομα, που πήγαιναν για λίρες και βρέθηκαν στα δίχτυα της Ελληνικής Αστυνομίας. Συγκεκριμένα άνδρες της Αστυνομικής Υποδιεύθυνσης Ελασσόνας, αξιοποιώντας πληροφορία σχετικά με παράνομη ανασκαφή για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού στην δασική περιοχή «Παλάσκα» του δημοτικού διαμερίσματος Βερδικούσιας εντόπισαν τρία Ι.Χ. επιβατηγά αυτοκίνητα.
Σε αυτά επέβαιναν επτά άνδρες και μία γυναίκα όλοι τους Έλληνες, που είχαν μεταβεί στη δασική περιοχή για να ξεκινήσουν το «έργο» τους. Δεν πρόλαβαν όμως τα φτυάρια να πιάσουν δουλειά καθώς η επέμβαση της αστυνομίας ήταν άμεση. Σε έλεγχο που έγινε βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένας ανιχνευτής μετάλλων με τα παρελκόμενά του, δύο κασμάδες, δύο φτυάρια και δύο σκαλιστήρια κήπων.
Το 2011 μια ιστορία από χωριό της Λάρισας-του Δήμου Κιλελέρ σήμερα-, έκανε το γύρο της Ελλάδας μέσω διαδικτύου. Δεν συνηθίζεται άλλωστε να αποφασίζει κάποιος να γκρεμίσει το σπίτι του για να βρει λίρες. Κι όμως αυτό συνέβη στον Πλατύκαμπο όπου ο τότε 60χρονος κάτοικος του χωριού αποφάσισε να ρισκάρει καθώς πίστευε πως από κάτω βρισκόταν ένας αμύθητος θησαυρός από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Προχώρησε μάλιστα στη σχετική αίτηση στην Κτηματική Υπηρεσία του Νομού κι εκείνη του χορήγησε αμέσως άδεια για να προχωρήσει σε τριήμερες ανασκαφές στον ιδιωτικό του χώρο.
Λίγα χρόνια αργότερα στο χωριό των Γόννων η ιστορία επαναλήφθηκε. Το Δημοτικό Συμβούλιο Τεμπών συνεδρίασε και αποφάνθηκε θετικά σε αίτημα ιδιώτη να πραγματοποιήσει νόμιμη έρευνα για θησαυρό σε μια αγροτική περιοχή μεταξύ του χωριού Πυργετού και ενός μοναστηριού. Μάλιστα ο ίδιος βρέθηκε στη συνεδρίαση και μίλησε για σίγουρες πληροφορίες με κάσες γεμάτες λίρες που τοποθέτησαν οι Άγγλοι κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Σε περίπτωση που εντοπιζόταν ο θησαυρός, τότε όφελος θα είχε και το κράτος, το οποίο και θα έπαιρνε τη «μερίδα του λέοντος». Ενώ από το 45% που αντιστοιχούσε στον πολίτη, θα παρακρατούνταν το 23% από την εφορία, οπότε θα του έμενε το υπόλοιπο 22%. Ο δε Δήμος Τεμπών θα έπαιρνε το 5%.
Ανάλογες πληροφορίες για θησαυρούς που είχαν κρυφτεί την περίοδο της Τουρκοκρατίας ή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φαίνεται πως είχαν και τέσσερις χρυσοθήρες που βρέθηκαν σε δασική περιοχή του Δήμου Τεμπών. Λίγες ημέρες μάλιστα (τρεις συγκεκριμένα) μετά τον μεγάλο σεισμό. Ήταν εφοδιασμένοι με συσκευή ανίχνευσης μετάλλων και σκαπτικά εργαλεία, είχαν αρχίσει να σκάβουν αλλά τους έπιασαν οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. και τους οδήγησαν στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας που τους άσκησε δίωξη για παράβαση της δασικής νομοθεσίας και παράνομη ανασκαφή, ενώ η συσκευή ανίχνευσης μετάλλων και τα σκαπτικά εργαλεία που είχαν στην κατοχή τους κατασχέθηκαν.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET