«Ο φιλόλογος με “στολίζει” στη μάνα μου, αλλά είναι άδικο, το παλεύω»

Εκείνη στο πρώτο θρανίο από την αρχή της χρονιάς. Εκείνος στο δεύτερο, μαζί με ένα άλλο αγόρι. Δεν την έχει ενοχλήσει ποτέ, της μιλάει πάντα ευγενικά και τη βοηθάει οπότε χάσει τη σελίδα της.

Τον ενοχλούν πού και πού οι πλαϊνές κοτσίδες με τα πυκνά μαλλιά της και δε βλέπει στον πίνακα. Γέρνει όμως στο πλάι και βρίσκει τη λύση του.

Οι άλλοι συμμαθητές δεν της πολυμιλάνε, αλλά παραμένει με όλους ευγενική. Όπως κι εκείνος.

Στο μάθημα φιλολογικών πήραν τα τεστ. Κάποιοι περηφανευόντουσαν με

ειρωνικό ύφος για τους άριστους βαθμούς τους και χλεύαζαν τις κακές βαθμολογίες των υπολοίπων.

Εκείνος της ψιθύρισε. “Πάλι δεν έγραψα καλά. Από την άλλη, αν βελτιωθώ, θα χάσω μέρος του χαρακτήρα μου και θα γίνω κι εγώ ψώνιο!”

Το κουδούνι χτύπησε και οι δυο έφηβοι συνέχισαν την κουβέντα των βαθμών στο προαύλιο.

– Ο φιλόλογος με στόλισε στη μαμά μου. Ότι δεν έρχομαι πάντα, όσο διαβασμένος πρέπει. Ότι στα διαγώνισματα δεν είμαι δυνατός κι ότι είμαι μάλλον αδιάφορος. Αλλά είναι λίγο άδικο. Γιατί αλήθεια το παλεύω!

– Εγώ νομίζω ότι είσαι καλός μαθητής.

– Σου έχω πει ότι έχω έναν αδερφό; Δίδυμο;

– Όχι!..

– Δεν έρχεται στο σχολείο μας. Έχει αυτισμό. Δε ξέρω τί ακριβώς. Δε μου λένε. Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο. Τα απογεύματα θα πήγαινε σε άλλο ειδικό χώρο για μελέτη, αλλά δεν τα κατάφεραν οι γονείς μου. Μένει λοιπόν σπίτι κι έτσι κάποια απογεύματα είναι πολύ δύσκολα. Νευριάζει πάρα πολύ, όταν δεν τα καταφέρνει. Φωνάζει δυνατά, χτυπιέται. Με χτυπάει. Αλλά εγώ δεν του λέω τίποτα. Απλά, δεν καταφέρνω να συγκεντρωθώ στα δικά μου. Και όταν μου λένε ότι δεν προσπαθώ, ειλικρινά εκνευρίζομαι. Καμιά φορά βλέπεις, η προσπάθειά μου δε φτάνει… Κι εσύ έχεις παράλληλη στήριξη, σωστά;

-Ναι…

-Γιατί;

-Έχω αυτισμό κι εγώ. Υψηλής λειτουργικότητας.

-Τυχερή! Μια χαρά είσαι εσύ! Υπέροχη! Όχι ότι ο αδερφός μου δεν είναι υπέροχος! Ο καλύτερος όλων είναι! Απλά νομίζω ότι ταλαιπωρείται.

Οι δύο συμμαθητές είχαν έναν ακόμα λόγο να εκτιμούν ο ένας τον άλλον.
Εκείνος ένιωσε άνετα να μοιραστεί κάτι πολύ δικό του, με ένα κορίτσι που κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Εκείνη τον θεωρεί δυο φορές ευγενικό άνθρωπο. Τον θεωρεί ώριμο για την ηλικία του και παραμένει ισχυρή η άποψή της ότι είναι καλός μαθητής!

Την ημέρα εκείνη, χαιρετήθηκαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Και είναι από εκείνες τις μικρές ιστορίες, που σε κάνουν να πιστεύεις σε Θεούς, θρησκείες και θαύματα. Γιατί το καλό δεν κρύβεται πάντα σε ναούς. Ούτε αποτυπώνεται μόνο σε ευαγγελικά αποσπάσματα. Καμιά φορά κρύβεται σε κανονικά σπίτια και σε χαμηλόβαθμα διαγώνισματα φιλολογικών.

Πηγή: infokids.gr