Το Νέο Taxis και ο «τυποποιημένος» άνθρωπος

Κάπου 36 χρόνια πριν, στις 29 Σεπτέμβρη 1989, σε υλοποίηση διακομματικής απόφασης επί Κυβέρνησης Τζανή Τζαννετάκη, ρίχτηκαν στην υψικάμινο της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα (ναι αυτήν που το λογιστήριο των Νάνων της Ευρώπης έκλεισε στα πλαίσια της προόδου) ρίχτηκαν και κάηκαν, όλοι οι φάκελοι της Ασφάλειας που περιείχαν «πληροφορίες» για εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων και Ελληνίδων που είχαν χαρακτηρισθεί «ύποπτοι» ή «αντιφρονούντες» κατά την διάρκεια της Κατοχής ή της περιπέτειας του Εθνικού Διχασμού, όπως -τον τελευταίο- τον έστησαν οι Εγγλέζοι, για να βρούνε χρόνο να αποσύρουν το στρατό τους χωρίς άλλους νεκρούς. Ο Κόσμος είχε ήδη μοιραστεί στην Γιάλτα, και η ένοπλη σύγκρουση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν απολύτως περιττή, χύνοντας «τζάμπα» (δηλ. προσχεδιασμένα) αδελφικό αίμα.

Η καταστροφή των φακέλων ήταν κυρίως συμβολική γιατί κατά τους αρθρογράφους και αναλυτές της εποχής, θεωρήθηκε ότι «έκαψε» το παρελθόν της καταστολής και της παρακολούθησης, με (συμπληρώνω) τα κριτήρια των αυθαίρετων απόψεων κάθε μαύρης κουκούλας, και κάθε παρανοϊκού που θέλει να τυποποιήσει τον Άνθρωπο σύμφωνα με τις δίκες του αντιλήψεις.

Στις 29 του Σεπτέμβρη, στην  υψικάμινο της χαλυβουργικής, κάηκαν κάτι παραπάνω από πληροφορίες. Κάηκε η πρόθεση, αντίληψη και εφαρμογή, της “Τυποποίησης του Ανθρώπου”, που αν και όποτε επιδιωχθεί, πολύ δε περισσότερο αν επιτευχθεί, δεν θα αποτελεί μόνο κατάργηση της έννοιας της Ελευθέριας, αλλά μια εφαρμογή κατάργησης του Ανθρωποκεντρικού Πολιτισμού. Θα είναι μια βίαιη αρπαγή από τον Οδυσσέα του σκάφους του, για να το μεταφέρουν για καταστροφή σε «διαλυτήριο» πλοίων, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα, αλλά ούτε καν η επιθυμία για το ταξίδι για την Ιθάκη. Να μην υπάρχει καν η έννοια …ταξίδι…..

Τα αρχεία «ζουν»

Γυρίζω πίσω στα 1990… όταν στην Αμερική καταστρέφαμε με το ψαλίδι τις πιστωτικές μας κάρτες όταν έγινε συνειδητό στην κοινωνία των ΗΠΑ, ότι οι τράπεζες κράταγαν «αρχείο», όλων των λογιστικών μας κινήσεων. Πήρα και εγώ το ψαλίδι, όταν στο μακρινό 1992, επιστρέφοντας στο σπίτι μου στην Αμερική ύστερα από ένα ταξίδι μου στην Ελλάδα, με το που άνοιξα την πόρτα στο τηλέφωνο ήταν η Τράπεζα : «Χθες βράδυ είσαστε στην Ελλάδα…φάγατε στην Μαρίνα Ζέας (Ήταν ακόμα του ΕΟΤ) και πληρώσατε για 4 άτομα Χ δολάρια, Ταξιδέψατε με την Ολυμπιακή, φθάνοντας στο JFK …… και στην γειτονιά σας βάλατε βενζίνη και σταματήσατε στο Super Market και πληρώσατε Χ…». Eκεί, ζήτησα από την τράπεζα να μου ακυρώσει τις Κάρτες, τις έκοψα και τις ταχυδρόμησα κομμένες στον εκδότη τους.

Προφανώς δεν ήθελα να αποκρύψω κάτι παράνομο. Προφανώς ήταν απόλυτα νόμιμο -και φυσιολογικό (ακόμα τότε)- να είμαι στην Ελλάδα και να χαίρομαι το αμοιβαίο αίσθημα του «ανήκειν ανάμεσα στον Έλληνα και την  Πατρίδα Ελλάδα», πριν οι «συνωστιζόμενοι» στο  τραπέζι του Τραμπ – αυτός μάλιστα, είναι «συνωστισμός» για ιστορική καταγραφή- Νάνοι της Ευρώπης, δώσουν εργολαβία την κατάργησή της (στην σχέση του «ανήκειν» αναφέρομαι).

Από την «καταγραφή συμπεριφορών», στην Πολιτική Ορθότητα

Στην διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν -μέσα στην δεκαετία του 90- το «σύστημα» πέρασε από την καταγραφή συμπεριφορών, παράλληλα, στο εργαλείο της «πολιτικής ορθότητας» για να τυποποιήσει με αυτό στις Κοινωνίες, νοοτροπίες, συμπεριφορές, και κυρίως την  Ανθρώπινη σκέψη, κατά τις επιθυμίες και τις σκοπιμότητες της εξουσίας, με μια από τις Τερατογεννεσεις, τα «καταναλωτικά στερεότυπα», ενώ σε κάποια στιγμή, άρχισε να γίνεται από πολλούς συνειδητό, ότι οι «άνθρωποι» μεταλλάσσονται «από το είναι στο φαίνεσθαι».

Η Τραγωδία του Ανθρώπου, σε προσωπική, κοινωνική και πολιτική διάσταση, ανάμεσα «στο είναι και στο φαίνεσθαι», διδάσκεται από τον Ευριπίδη στην «Ελένη» του. Για όσους την είχαμε διδαχθεί στην Επίδαυρο από το Εθνικό, ήταν ευχερές να εντοπίσουμε και να συνεχίσουμε να εντοπίζουμε την μετάλλαξη, και στα ραντάρ μας … να εντοπίσουμε τους τυφώνες που δημιουργεί και που  πλησιάζουν.

Ανθρώπινη Μοναδικότητα και «Πολιτεία»

Είναι «πρόδηλον» -που θα λέγαμε ενώπιον Δικαστών-, ότι η μετάλλαξη από το «είναι» στο «φαίνεσθαι», ανοίγει τον δρόμο για την τυποποίηση του Ανθρώπου. Γιατί «Ο Άνθρωπος του είναι» , είναι μοναδικός. Ναι, κάθε ενας από εμάς είναι μοναδικός, κάθε ένας από εμάς, έχει ένα μοναδικό στίγμα, στο  AIS, στον ναυτιλιακό χάρτη που εμφανίζει τα στίγματα των πλοίων σε πραγματικό χρόνο. Ο Ανθρωποκεντρικός πολιτισμός και φυσικά η Ελευθερία και η Δημοκρατία, υπάρχουν μόνο όταν αντιληφθείς, σεβαστείς και τιμήσεις την μοναδικότητα του ανθρώπου. Η τυποποίηση δεν σέβεται και δεν τιμά τίποτα από αυτά, με την αφελή εξουσία να νομίζει ότι η ανθρώπινη τυποποίηση, την αναπαράγει και την εδραιώνει, ενώ η διαχρονική ανθρώπινη εμπειρία φέρνει κάθε φορά την εξουσία μπροστά στον Αριστοφανικό γέλωτα.

Η Ανθρώπινη τυποποίηση απορρίπτεται

Από τον Πλάτωνα έως τον Αριστοτέλη, η Ανθρώπινη τυποποίηση απορρίπτεται.  «Αποδιδόναι εκάστω τα ίδια», διδάσκουν οι μεγάλοι μας φιλόσοφοι. Μια έννοια που ορίζει ότι το σύστημα πρέπει να υπηρετεί το ταξίδι του Ανθρώπου και όχι το αντίθετο. Κάτι που προσδιορίζει την Ανθρώπινη μοναδικότητα και φωτίζει ότι όταν μεταχειρίζεσαι όλους το ίδιο (τυποποιημένα), καταργείς το προαπαιτούμενο της Δημοκρατικής Ισότητας.

Είναι επίσης «πρόδηλον» ότι το σύστημα ενοχλείται τα σφόδρα από την Πολιτεία του Πλάτωνα και τα Πολιτικά του Αριστοτέλη.

Από τον Κρεοντα στα…. «πρωτόκολλα» και την «συμμόρφωση»

Περιφρονώντας τους ηθικούς Νόμους, ως άλλος Κρεων, το σύστημα προχώρησε στην προσπάθεια της Ανθρώπινης τυποποίησης με τα εργαλεία των «πρωτοκόλλων», που αφαιρούν την Ανθρώπινη πρωτοβουλία, για να προχωρήσει μέσα από την Πανδημία και μετά από αυτήν, με πιο εξελιγμένα «εργαλεία». Ξαφνικά ξεπετάχτηκαν καινούργιοι «όροι» – «συνθήματα».

Η «Κανονικότητα», άρχισε να επαναλαμβάνεται μεσα από τον -φερόμενο ως- δημόσιο λόγο. Μια έννοια που αντικαθιστά το ελευθέρα διαφοριζόμενο «φυσιολογικό», με τον προκαθορισμένο, προκατασκευασμένο, τυποποιημένο «στερεότυπο» .. «κανονικό άνθρωπο», με την σαφή απειλή ότι , αν δεν είσαι «αυτό» το κανονικό, είσαι λάθος. Και αυτή η καταναγκαστική επιβολή ήρθε να ενισχυθεί και από μια άλλη εξουσιαστική εφαρμογή, που ο «νονός» της, την είπε: «Συμμόρφωση». Όρος επιβλητικός, Όρος «διατακτικός». Όρος που εκφράζει τετελεσμένη απαίτηση.

Τώρα εδώ αγριεύουν τα πράγματα. Δεν μιλάμε για εφαρμογή όπου η πίεση να ενταχθείς στην αγέλη, είναι  «η πίεση του «συρμού» (peer Pressure)»( γιατί αν δεν είσαι μέρος της «Mykonos”… δεν σου κάνουμε παρέα.)

Εδώ η Τυποποίηση του Ανθρώπου, επιβάλλεται μέσα από την υποχρεωτικότητα των νόμων του Κράτους. πχ όλα τα φυσικά πρόσωπα είναι υποχρεωμένα να ξοδεύουν  το 30% του συνολικού εισοδήματός τους σε συγκεκριμένες καταναλωτικές δαπάνες. Αν δεν πιάσουν το 30%, ένα εισόδημα των 15.000Ε θα πληρώσει «Προσαύξηση Φόρου Αποδείξεων» 774Ε. Δηλ. το σύστημα ορίζει ότι : εάν «δεν συνεμορφώθει προς τας υποδείξεις» και δεν ξόδεψες το 30% του εισοδήματός σου εκεί που σου λέω εγώ, τότε θα τιμωρηθείς δίνοντας, στο σύστημα, το αυθαίρετα οριζόμενο ποσό των 774Ε.

Από το «σύστημα για τον Άνθρωπο», στον «άνθρωπο για το Σύστημα»

Μέσα από αυτά, το σύστημα επιτυγχάνει μια άλλη τραγική μετάλλαξη. Την μετάλλαξη του περιεχομένου της «Πολιτείας που υπάρχει για τον Άνθρωπο» στην -φερόμενη ως Πολιτεία- (φερόμενη αφού δεν  υπάρχει χάριν των Πολίτων) όπου ο «άνθρωπος τυποποιείται ώστε να υπηρετεί το Σύστημα.».

«Καθίστε στο Σαλονάκι»

Η  «ανάλυση των συστημάτων» μας οδηγεί στην διαπίστωση ότι η Εξουσία για την αναπαραγωγή της χρησιμοποίησε για μακρό διάστημα  ως εργαλείο «το πελατειακό σύστημα». ‘Όσοι πιστεύουμε στον Άνθρωπο και στην Δημοκρατία, το σύστημά αυτό, το πολεμήσαμε «μέχρις εσχάτων». Σήμερα ερχόμαστε να διαπιστώσουμε το πλέον οξύμωρο . Ότι «το σύστημα Πελατείας» που εξασφάλιζε στην εξουσία την αναπαραγωγή της, ταυτόχρονα την εξανάγκαζε να εφαρμόζει την Αριστοτέλεια θεώρηση και να προσωποποιεί το σύστημα στις ανάγκες των ανθρώπων. Ταυτόχρονα το ίδιο το σύστημα πελατείας -για να υπάρξει και λειτουργήσει- εξανάγκαζε την ιδία την εξουσία να παραχωρεί μερίδιό της στους Πελάτες της, κάτι που το αποδεχόταν ως απαραίτητο κόστος της αναπαραγωγής της. Και το αποδεχόταν, αφού οι υπηρεσίες του συστήματος σε προσωποποιημένο επίπεδο, δεν υλοποιούσαν ούτε την Πλάτωνος Πολιτεία, ούτε τα Πολιτικά του Αριστοτέλη. Το ότι το σύστημα υπηρετούσε τους ανθρώπους με προσωποποιημένο τρόπο δεν ήταν το κακό. Το κακό ήταν ότι αυτό δεν το έκανε για όλους. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που βρισκόμενοι σε θέση εξουσίας επιδίωξαν κατάργηση του συστήματος πελατείας, όχι σαν κατάργηση των προσωποποιημένων υπηρεσιών του συστήματος στον Άνθρωπο, αλλά ως επέκταση της εφαρμογής της προσωποποίησης του συστήματος για όλους. (Αυτοί  πάντως δεν έκαναν πολιτική καριέρα….)

Για όλους, ΝΑΙ. Αλλά … «Για όλους το ίδιο άσχημα»

Καθώς  τα συστήματα και τα εργαλεία εξελίσσονταν, η εξουσία  δεν είχε πλέον ανάγκη το πελατειακό σύστημα για την αναπαραγωγή της. Και προφασιζόμενη «εκδημοκρατισμό», «ισότητα» και άλλα δήθεν, αντί να επεκτείνει την εφαρμογή του προσωποποιημένου συστήματος σε όλους, το κατάργησε για όλους γελώντας χαιρέκακα. «Φωνάζατε, φωνάζατε να καταργηθεί το πελατειακό  σύστημα και οι «διακρίσεις».  Το πέτυχατε . Τώρα το σύστημα θα μεταχειρίζεται όλους … «το ίδιο άσχημα» !

Στην πράξη το σύστημα εχει σιωπηρά «παροπλίσει» το εργαλείο της πολιτικής πελατείας,  καθώς το αντικατέστησε σταδιακά με τα «νέα οπλικά συστήματα» της πολιτικής ορθότητας, των πρωτοκόλλων, της κανονικότητας και της -με νομιμοφανή εξαναγκασμό των ανθρώπων- «συμμόρφωσής» τους, στο μοντέλο του τυποποιημένου Ανθρώπου.

«Στο λούκι» του συστήματος

Ο άνθρωπος εξαναγκάζεται να «μπει στο λούκι» του συστήματός και να κάνει αυτό που του λένε. Το σύστημα, που όπου δεν εφαρμοζόταν το σύστημα πελατείας, εφάρμοζε την πολιτική του (χυδαίου και απαράδεκτου) «Περάστε έξω», τώρα λέει «περάστε καθίστε στο σαλονάκι». Αυτό δεν δηλώνει βέβαια κάποια περιποίηση, Σημαίνει «κάτσε στην άκρη και μην μας ενοχλείς, μέχρι να έρθει η σειρά σου να σε φορτώσουμε σαν βαλίτσα στον ιμάντα, να σε πάει καροτσάκι, εκεί που θέλει το σύστημα. Όταν οι ελεύθεροι άνθρωποι ακούνε «καθίστε στο σαλονάκι», αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για απόδοση τιμής και εξυπηρέτησης, αλλά ως ένταξή τους σε μια διαδικασία απρόσωπης «συμμόρφωσής τους στο σύστημα.  Και προτιμούν να φύγουν, αποφεύγοντας τον βιασμό της προσωπικότητας τους.

Τρόμαξα !.. «Ευτυχώς πρόλαβα να ζήσω»…

Τρόμαξα διαβάζοντας στην Ναυτεμπορικη για το Νέο Taxis που ετοιμάζεται με μητρώο που θα κρατάει το ιστορικό των φυσικών προσώπων για 100 χρόνια. Κάθε συναλλαγή, κάθε απόφαση, κάθε ενέργεια, από την απόδοση ΑΦΜ με την γέννηση, μέχρι τάφο, στο πάτημα ενός κουμπιού. Και μάλιστα με «γεωεντοπισμό»(και του Τάφου…). Το σύστημα θα ξέρει ανά πάσαν στιγμή που είσαι και τι κάνεις, που τρως, τι τρως;, με ποιους ασκείς το δικαίωμα του συνεταιριζεσθαι, το «πως πάνε οι δουλειές», τις επιδιώξεις σου, τα όνειρά σου, τις δυσκολίες σου, επιτυχίες και  μη, όλα. Και φυσικά όλα αυτά το σύστημα θα τα αξιολογεί με τα δικά το κριτήρια και θα φροντίζει για την συμμόρφωσή σου σε ένα συγκεκριμένο «τυποποιημένο Άνθρωπο». Αυτόν που το σύστημα θα σχεδιάζει, όπως κάθε άλλο αναλώσιμο προϊόν, που το βάζει στην παραγωγική διαδικασία.

Και τι θα γίνει με αυτόν τον τρελό, που ήδη υπάρχει και επειδή κάποιος δεν συμμορφώνεται με το να δαπανά το 30% του εισοδήματός του σε συγκεκριμένη κατανάλωση τιμωρείται με την αρπαγή από το σύστημα, ενός μηνός από την μικρή του σύνταξη. Τι θα γίνει με τον αυριανό τρελό που θα αποφασίσει ότι αυτός που έμεινε στο σπίτι της μάννας του όταν ήταν άρρωστη δεν γεωεντοπίσθηκε, και δεν δηλώθηκε ως «φιλοξενούμενός» της για τις νύχτες που τις κράταγε το χέρι με τους ορούς, ή με τον άλλο τρελό που επειδή κάποιος ήρθε στην Ελλάδα και έμεινε στο πλευρό του άρρωστου πατέρα του, η και επειδή -βρε αδερφέ- ερωτεύθηκε και ξεχάστηκε στο ηλιοβασίλεμα του Ελληνικού Αρχιπελάγους που λέγεται Αιγαίο, περισσότερες από κάποιες μέρες,  έπρεπε να δηλώσει ότι αλλάζει φορολογική κατοικία..

Στη Χαλυβουργική…

Διαβάζοντας το Νέο Τaxis, αναρωτήθηκα γιατί κάηκαν οι «φάκελοι» πριν από 36 Χρονια στην Χαλυβουργική. Και τέλος αναρωτήθηκα κατά πόσον ο Νομικός Κόσμος της Ελλάδας, από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και τους Δικηγορικούς συλλόγους της Χώρας, πρέπει να εξετάσουν την Νομιμότητα αυτού του εργαλείου «συμμόρφωσης» σε ένα συγκεκριμένο «τυποποιημένο άνθρωπο», με πλήρη κατάργηση των ατομικών και συλλογικών Ανθρώπινων Ελευθεριών που κατακτήθηκαν παγκόσμια με αγώνες και αίμα. Μήπως ο Νομικός Κόσμος της Χώρας πρέπει να στείλει το Νέο Taxis -πριν μπει σε εφαρμογή- στην υψικάμινο της Χαλυβουργικής

*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης .