Ήρθε η ώρα να σχεδιάσουμε και να δρομολογήσουμε τα φράγματα

Ο σχεδιασμός ήταν λάθος από την αρχή. Τα εύκολα έργα είναι τα οδικά, οι πλατείες και τα σιντριβάνια. Τα δύσκολα που θέλουν στρατηγική και μακροπρόθεσμη χάραξη πολιτικής, είναι τα έργα περιβάλλοντος τα έργα νερού που πλέον προβάλλουν ως τα πιο πολύτιμα, λόγω της κλιματικής αλλαγής που βιώνει και ο πλανήτης και η χώρα.

Του Γιάννη Κολλάτου

Τα έργα όμως αυτά πλην του Αχελώου που έχει πολιτικοποιηθεί έντονα και δαιμονοποιηθεί ταυτόχρονα από πολιτικές δυνάμεις, δεν φέρουν άμεσα ψήφους, ενώ τα παρτέρια και τα σιντριβάνια, οι δρόμοι που συνδέουν χωριά που δεν έχουν πολλές φορές ούτε συμπεθεριά μεταξύ τους, κινούν με την κενσιανή φιλοσοφία, μία τοπική οικονομία, διεγείρουν την τοπική κοινωνία και επανεκλέγουν κυβερνήσεις, βουλευτές και αιρετούς της αυτοδιοίκησης.

Και φτάσαμε στη φετινή χρονιά, η οποία παρά τις προβλέψεις των μετεωρολόγων για βροχερή άνοιξη, αναμένεται να είναι η πλέον άνυδρη των τελευταίων 12 ετών, να θυμηθούμε αυτά που είχαμε ξεχάσει.. Τα μικρά, μεσαία και μεγάλα φράγματα στα ανάντη της Θεσσαλικής πεδιάδας. Μετά από 5 Κοινοτικά πλαίσια στήριξης, ανακαλύψαμε πόσο πολύτιμα είναι πέραν των έργων στον Αχελώο, τα φράγματα στο Μουζάκι, την Πύλη, στη Σκοπιά Φαρσάλων, στα Δελέρια, ή στο Αγιονέρι…

Χρόνος υπάρχει για να ξεκινήσει ένας νέος σχεδιασμός ένα master plan, που θα εξετάσει την οικονομική τους σκοπιμότητα τη σχέση κόστους-οφέλους, για τα τόσο αναγκαία και πολύτιμα αυτά έργα ώστε να μην ερημοποιηθεί η θεσσαλική πεδιάδα. Καλός και άγιος ο δρόμος Λάρισας – Φαρσάλων , θα σώσει ζωές που χάνονται καθημερινά στις στροφές του και στα δύσκολα γεωμετρικά του χαρακτηριστικά, αλλά ακόμη πιο σημαντικό έργο είναι το φράγμα στον Ενιπέα, γιατί θα δώσει ξανά ζωή σε μία επαρχία που ερημώνει λόγω της έλλειψης νερού. Οι συνθήκες πλέον είναι κατάλληλες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του «Green deal» υποστηρίζει ανάλογα έργα.  Τα φραγματα σε Ενιπέα (Παλιοδερλί) , Μουζάκι και Πύλη έχουν και υδροηλεκτρικό χαρακτήρα, άρα θα συνεισφερουν καθαρή πράσινη ενέργεια. Απαιτείται η επικοιροποίηση προμελετών που βρίσκονται στα συρταρια των υπουργειων από τη δεκαετία του -60 και η προκήρυξη νέων, ώστε να δρομολογηθεί σιγα- σιγά η κατασκευη τους. Το νέο ΕΣΠΑ δεν χρηματοδοτεί μελέτες, αλλά αυτό μπορεί να γίνει από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός

Πάρτε ως παραδειγμα ένα μικρό αλλά με σημαντική σημασία για την τοπική οικονομία, αρδευτικό έργο. Το φράγμα στα Δελέρια, που θα ταμιεύει 6 εκατομ. κυβ, μέτρα νερού. Μελέτη ώριμη υπάρχει από το 2014. Το έργο περιλαμβάνεται στα υδατικά σχέδια διαχείρισης του 2017 και εντούτοις δεν έχει ακόμη δημοπρατηθεί… Η περιφέρεια Θεσσαλίας μιας και κεντρικά στο ΥπΑΑΤ ουδείς ασχολείται, θα έπρεπε να διεκδικήσει πρόγραμμα ανάσχεσης της διάβρωσης, ιδιαίτερα στα επικλινή εδάφη, κατά παρόμοιο τρόπο όπως το έπραξε πιλοτικά για το προγραμμα μείωσης της νιτρορύπανσης στα τέλη της δεκαετίας του -90. Στη Θεσσαλία τα επικλινή εδάφη σε κίνδυνο ανερχονται σε 1,5 εκατομμύριο στρέμαμτα, από τα 4,5 εκατομμύρια συνολικά που καλλιεργούνται…

Φέτος το καλοκαίρι θα πούμε στην κυριολεξία «το νερό-νεράκι» στον κάμπο. Τα βουνά δεν έχουν χιονοκάλυψη, οι δύο μεγάλοι ταμιευτήρες Πλαστήρα και Σμοκόβου στη Δυτική Θεσσαλία, παρουσιάζουν υδατικό έλλειμμα, δεκάδων εκατομμυρίων κυβικών μέρων που είναι δυσαναπλήρωτο, όσες βροχές και να πέσουν την άνοιξη. Τα έργα του Αχελώου, μετά τις προ διμήνου θετικές κυβερνητικές εξαγγελίες, ξεχάστηκαν γρήγορα, καθώς λόγω κορονοϊού και μεταναστευτικού έφυγαν από την επικαιρότητα.

Ήρθε η ώρα όμως για τους Θεσσαλούς να δράσουμε και να απαιτήσουμε. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να διεκδικήσουμε την παραμονή στην προγονική γη, να συνεχίσει αυτός ο κάμπος να παράγει πρωτογενή πλούτο και να συνεισφέρει στην εθνική οικονομία. Εγκαταλείποντάς τον στη θεωρία και την επικοινωνία αντί της δράσης, θα είμαστε υπόλογοι στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας…

Πηγή : thessaliatv.gr