Κορωνοϊός: Οι ραγδαίοι ρυθμοί της αστυφιλίας και η αποψίλωση των δασών στην Ασία συνδέονται με φονικούς ιούς

Οι ραγδαίοι ρυθμοί της αποψίλωσης των δασών, η αστυφιλία και η κατασκευή δρόμων είναι σημαντικοί παράγοντες που ευνοούν την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών στην Ασία, περιλαμβανομένου του κοροναϊού, δήλωσαν σήμερα ειδικοί στον τομέα της υγείας και του περιβάλλοντος.

Σε παγκόσμιο επίπεδο περισσότεροι από 119.000 άνθρωποι έχουν μολυνθεί από τον κοροναϊό, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά πέρυσι στην Κίνα, ενώ πάνω από 4.200 έχουν πεθάνει, σύμφωνα με έναν απολογισμό του Reuters.

Οι κοροναϊοί είναι ζωονοσογόνες μολυσματικές ασθένειες, δηλαδή μεταδίδονται από τα ζώα στους ανθρώπους. Άλλα παραδείγματα αυτής της κατηγορίας ασθενειών είναι το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (SARS), το οποίο μεταδόθηκε στον άνθρωπο από την ασιατική μοσχογαλή (ένα είδος αγριόγατας), το Αναπνευστικό Σύνδρομο της Μέσης Ανατολής (MERS), το οποίο μεταδόθηκε από τις καμήλες καθώς και ο Έμπολα και η γρίπη των πτηνών.

“Ασθένειες που μεταδίδονται από τα ζώα στους ανθρώπους γνωρίζουν αύξηση καθώς ο κόσμος παραμένει θεατής μιας καταστροφής άνευ προηγουμένου του οικοσυστήματος της άγριας ζωής από την ανθρώπινη δραστηριότητα”, δήλωσε η Ντορίν Ρόμπινσον, η επικεφαλής του τμήματος άγριας ζωής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP), που συντονίζει τις περιβαλλοντικές δραστηριότητες των Ηνωμένων Εθνών.

“Οι άνθρωποι και η φύση είναι τμήμα ενός αλληλοσυνδεόμενου συστήματος και πρέπει να αντιληφθούμε πώς λειτουργεί αυτό ώστε να μην ωθήσουμε τα πράγματα στα άκρα και αντιμετωπίσουμε αυξανόμενα αρνητικές επιπτώσεις”, σημείωσε η ίδια.

Οι αυξανόμενοι πληθυσμοί και οι επιδεινούμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αυξάνουν την πίεση στη γη με την αποψίλωση των δασών, την αστυφιλία, την εντατική γεωργία και την εξαγωγή των φυσικών πόρων ανοίγοντας την πόρτα έτσι ώστε τα παθογόνα να μεταφερθούν από τα ζώα στον άνθρωπο, αναφέρει το UNEP σε έκθεσή του το 2016.

Περίπου το 60% των μολυσματικών νόσων στους ανθρώπους είναι ζωονοσογόνες όπως και το 75% όλων των εμφανιζόμενων μολυσματικών νόσων και αυτό οφείλεται κυρίως στις αλλαγές στη χρήση της γης και στην βιομηχανία της γεωργίας, περιλαμβανομένης της εντατικής καλλιέργειας, λέει η UNEP.

“Η αλλαγή στη χρήση της γης, όπως η κατασκευή δρόμων ή πόλεων εκεί όπου κάποτε υπήρχαν δάση, δημιουργεί μια αλυσιδωτή αντίδραση επιπτώσεων για την οικονομία, τον άνθρωπο, την οικολογία, την κοινωνία και την πανίδα”, τονίζει από την πλευρά της η Κάρεν Σέιλορς, η επικεφαλής της εταιρείας ερευνών Labyrinth Global Health, η οποία εδρεύει στη Φλόριντα.

Η ζήτηση για καλλιεργήσιμες εκτάσεις και για βοσκοτόπους και η επιθετική εξαγωγή των φυσικών πόρων έχουν επίσης ως αποτέλεσμα τις “δραστικές περιβαλλοντικές μετατροπές”, προσθέτει.

Στο μεταξύ, η αστυφιλία έχει προκαλέσει μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα στις πόλεις, αυξάνοντας την πιθανότητα για ξεσπάσματα μολυσματικών νόσων, λέει.

Αυτό ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό για την Ασία, όπου οι πόλεις με μεγάλο πληθυσμό είναι συχνά ανεπαρκώς σχεδιασμένες και η αυξανόμενη ανισότητα αυξάνει την ευαλωτότητα των πληθυσμών απέναντι σε επιδημίες ως προς την ετοιμότητα και τη λήψη μέτρων.

Θεσμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και η οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας έχουν διευρύνει την προσέγγισή τους της παγκόσμιας υγείας περιλαμβάνοντας την “υγεία του οικοσυστήματος”, η οποία αφορά και την επίδραση του κλίματος, των φυτών και της άγριας ζωής, συμπληρώνει.

Οι τροπικές χώρες έχασαν 120 εκατομμύρια στρέμματα δασικής έκτασης το 2018 εξαιτίας των πυρκαγιών και της εκχέρσωσης με τη Βραζιλία, την Ινδονησία και τη Μαλαισία να είναι οι μεγαλύτεροι ηττημένοι, σύμφωνα με την Global Forest Watch.

Αλλά οι κυβερνήσεις στη νοτιοανατολική Ασία αναγνωρίζουν όλο και περισσότερο ότι οι τοπικές κοινότητες είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι του δάσους, λέει ο Ντέιβιντ Γκανς, ο εκτελεστικός διευθυντής της μκο The Center for People and Forests (RECOFTC) στην Μπανγκόκ.

“Η ανθρώπινη υγεία συνδέεται με την υγεία των ζώων, αλλά και με την υγεία των δασών”, δήλωσε ο Γκανς στο Ίδρυμα Thomson Reuters.

“Ενισχύοντας τα δικαιώματα στη γη των τοπικών πληθυσμών μέσα από μια ανθρωποκεντρική δασοκομία μπορούν να μειωθούν οι κίνδυνοι για ιογενείς επιδημίες που προκαλούνται από την αποψίλωση”, καταλήγει.