Λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική: Όποια μορφή κι αν έχει, δεν παύει να είναι βία

Η ηθοποιός Ζέτα Δούκα πήρε μια γενναία απόφαση και μίλησε στην πρωινή εκπομπή του Mega «Πάμε Δανάη!» για το περιστατικό βίας που βίωσε η ίδια μέσα στο επαγγελματικό της περιβάλλον. Με δυσκολία κατάφερε να περιγράψει τα γεγονότα λεκτικής και ψυχολογικής βίας που υπέστη από συνάδελφό της, στη διάρκεια κάποιας θεατρικής σεζόν, και το πώς αυτά κατέληξαν σε σωματική βία αφού εκείνος έφτασε στο σημείο να την κλωτσήσει.

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και απαντώντας στην ερώτηση του δημοσιογράφου Άρη Καβατζίκη για το αν επιθυμεί να τον κατονομάσει, εκείνη είπε πως ήταν ο τότε θιασάρχης της παράστασης «Closer», Γιώργος Κιμούλης. Η γνωστή ηθοποιός είπε πως μιλάει γι’ αυτό τώρα γιατί τώρα είναι η ώρα που ο κόσμος είναι έτοιμος να ακούσει και γιατί πρέπει να κάνει ένας την αρχή για να απομακρύνει τον φόβο των άλλων να μιλήσουν. 

Αυτή η συγκλονιστική εξομολόγηση έγινε η αφορμή να εστιάσουμε στη λεκτική και ψυχολογική βία, αυτήν την ύπουλη μορφή βίας που δεν είναι «απτή», δεν είναι ορατή, αλλά αφήνει πολύ μεγαλύτερα σημάδια. Άραγε εσύ, την έχεις υποστεί;

Ας ξεκινήσουμε με το να αποσαφηνίσουμε τι είναι η λεκτική και ψυχολογική βία και τι περιλαμβάνει. Είναι μία μορφή βίας που χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα, που τραυματίζει την ψυχή του θύματος και γι’ αυτό είναι πιο δύσκολο να αποδειχθεί, καθώς τα αποτελέσματα της δεν είναι άμεσα εμφανή. Είναι σημαντικό όμως να πούμε πως σε καμία περίπτωση το γεγονός αυτό δεν την κάνει λιγότερο σημαντική από οποιαδήποτε άλλη μορφή κακοποίησης. Ο θύτης ποντάρει στη συναισθηματική ευαλωτότητα του θύματος για να εξασφαλίσει αυτό που θέλει. 

Είναι απορίας άξιο το γεγονός πως σύμφωνα με τους ειδικούς πολλές φορές ο θύτης δεν έχει επίγνωση της συμπεριφοράς του και ότι αυτή αποτελεί άσκηση βίας, ενώ πιστεύει πως είναι κάτι τελείως φυσιολογικό. Η διαφορά μίας απλής αντιπαράθεσης με την ψυχολογική βία ορίζεται από κάποιους σημαντικούς παράγοντες. Σε γενικές γραμμές κόκκινη γραμμή πρέπει να μπαίνει όταν:

Σε προσβάλλουν ή προσπαθούν να σε εξευτελίσουν και στη συνέχεια, σε κατηγορούν ότι είσαι υπερβολικά ευαίσθητη ή λένε ότι ήταν αστείο και δεν έχεις αίσθηση του χιούμορ. 

Συχνά φωνάζουν ή σου φωνάζουν. 

Η έναρξη κάποιας διαφωνίας ή καυγά σου προκαλεί έκπληξη, αλλά κατηγορείσαι ότι εσύ ξεκίνησες τη λεκτική διαμάχη. 

Η αρχική διαφωνία ξεκινά με μία σειρά κατηγοριών και ανάσυρσης άσχετων ζητημάτων για να σε βάλουν σε θέση άμυνας.

Προσπαθούν να σε κάνουν να νιώσεις ένοχη και να τοποθετήσεις τον εαυτό σου ως θύμα.

Εκδηλώνουν την άσχημη συμπεριφορά τους όταν είστε εντελώς μόνοι, αλλά ενεργούν εντελώς διαφορετικά όταν υπάρχουν άλλοι. 

Μπαίνουν στον προσωπικό σου χώρο ή σε εμποδίζουν να απομακρυνθείς.

Χτυπούν τον τοίχο, χτυπούν τις γροθιές τους ή ρίχνουν και σπάνε πράγματα. 

Θέλουν τα εύσημα που δεν σε χτύπησαν.

Αν έχεις βρεθεί αντιμέτωπη με κάποια τέτοια συμπεριφορά, τότε έχεις βρεθεί αντιμέτωπη με κάποιο περιστατικό λεκτικής ή ψυχολογικής βίας. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος μαγικός γενικός κανόνας για το πώς να αντιμετωπίσεις μία τέτοια συμπεριφορά καθώς ο θύτης είναι διαφορετικός, όπως και η κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Το πρώτο βήμα όμως είναι να θέσεις τα όρια σου. Κι ό,τι και να γίνει, να έχεις πάντα στο νου σου και να πιστέψεις πως ποτέ δεν φταις εσύ! Είναι πολύ σημαντικό να αποδεχθούν όλοι πως ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν φταίει το θύμα για τη συμπεριφορά του θύτη. 

Κι αν και εσύ πιστεύεις πως έφτασε η ώρα να μιλήσεις, μπορείς να βρεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι στη Γραμμή SOS 15900, µια υπηρεσία εθνικής εµβέλειας, την οποία στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας σε 24ωρη βάση, 365 µέρες το χρόνο. Γιατί, όπως είπε και η Ζέτα Δούκα: «Ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αλλάξει λίγο πιο γρήγορα και πιο θαρραλέα».

Πηγή : jenny.gr