Κορίτσια, ξεμπερδευτείτε λίγο.

Από το “σε θέλω” στο “φιλικά” δεν υπάρχει δρόμος για να περπατήσετε.
Είναι διαφορετική η φιλία που γίνεται έρωτας, δεν υπάρχει όμως έρωτας που να γίνεται φιλία.
Το απωθημένο μπορεί να γίνει έρωτας.
Η φιλία, μπορεί να γίνει έρωτας.
Η επιθυμία μπορεί να γίνει έρωτας.
Η φαντασίωση μπορεί να γίνει έρωτας.
Ο έρωτας, δεν θα γίνει ποτέ φιλία.
Και δεν μας ενδιαφέρει να σας κάνουμε “φίλες” μας.

Δεν θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας τα νέα της ομάδας, ούτε να σας εξηγήσουμε γιατί τα δάκρυα του Μπουφόν ήταν η μεγαλύτερη στιγμή συγκίνησης για έναν άντρα.
Έχουμε φίλους για αυτά τα πράγματα, και μεταξύ αυτών, να ξέρετε συζητάμε και για εσάς.

Όταν λοιπόν ζητάτε χρόνο να γνωριστούμε καλύτερα, εμείς ακούμε πως παίζετε με κάνα δυο ακόμα και προσπαθείτε να αποφασίσετε με ποιον θα καταλήξετε.

Όταν μας λέτε για φιλίες και μονόκερους που πετάνε και αφήνουν ροζ πεταλουδίτσες στο πέταγμά τους, ακούμε πως δεν γουστάρετε και πολύ αλλά στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.

Και στο διαταύτα, να μάθετε να λέτε όχι.
Να μάθετε να ρισκάρετε τις ξεκάθαρες εξηγήσεις, τα απόλυτα “θέλω” και τα απόλυτα “δεν θέλω” σας.
Από εκεί ξεχωρίζουν οι γυναίκες από τα κοριτσάκια.
Από τις δικαιολογίες που δεν χρησιμοποιούν.
Από τις εξηγήσεις που ξέρουν να δίνουν.
Και στο τέλος τέλος να ξέρετε, πως για εκείνες με τις καθαρές εξηγήσεις (ακόμα κι αν πονάνε), θα περιμένουμε γιατί το κέρδισαν.
Γιατί καλύτερα στην αναμονή για μια γυναίκα από το παιχνίδι με ένα κοριτσάκι.

ΥΓ. Αφιερωμένο στην γυναίκα που μου έδωσε την πιο ξεκάθαρη, ευγενική, και ντόμπρα χυλόπιτα στην ζωή μου.
Εισαι τυχερός ρε μπαγάσα.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Πηγή : loveletters