Αν την αγαπάς…
Να της μιλάς!
Να τα λες.
Όσα νιώθεις, ότι αισθάνεσαι και σε κυριεύει, να της το λες.
Να μην ντρέπεσαι και να μην θεωρείς δεδομένο τίποτα, δεδομένη αγάπη και σίγουρος έρωτας είναι μόνο ο φανερωμένος, ο δηλωμένος και ο θαρραλέος.
Να την κάνεις να “πεθαίνει” στα λόγια σου, να ηχούν οι λέξεις σου σαν τραγούδι αισθησιακό, σαν μπαλάντα στην ψυχής της.
Να φτάνουν οι κουβέντες σου σαν χάδι στο κορμί της, σαν αγκαλιές σφιχτές και κυρίαρχες. Δεσποτικά να είναι τα λόγια σου και απόλυτα. Σαν κύματα στα αυτιά της να φτάνουνε τα λόγια σου, να παίζει σαν παιδάκι η ψυχή της.
Να την δείχνεις και να την λες την αγάπη σου για εκείνη, να κόβονται τα ποδιά της σε κάθε σ αγαπώ σου, να έχουνε φωνή, να κάνουν φασαρία και να την ξεκουφαίνουν. Να την δείχνεις σου λέω και να την λες την αγάπη σου και να μην της αφήνεις καμιά αμφιβολία.
Να της τον δείχνεις και να τον δηλώνεις τον έρωτα σου, υπεύθυνα και αδιαπραγμάτευτα. Να της το δείχνεις και να το δηλώνεις ότι την θέλεις, ότι είναι το κορμί της αυτό που λαχταράς, ότι είναι η φωτιά σου που σε καίει. Να της το λες!
Να την κοιτάς στα ματιά και να της λες πόσο σου αρέσει και ποσό τυχερός είσαι που την έχεις, πόσο ευλογημένος νοιώθεις κοντά της.
Να την κοιτάς κατάματα και να της λες ότι είναι η ζωή σου, ότι λατρεύεις το κάθε τι πάνω της, το κάθε ελάττωμα της, την κάθε αναποδιά της.
Να της λες αστεία για να την κάνεις να σου γελάει και όταν σου γελάει, να μην της κρύβεις ποσό σου αρέσει, πως είναι το χαμόγελο, αυτό που την στολίζει.
Να της το λες σε κάθε ευκαιρία ποσό όμορφη μοιάζει στα ματιά σου και πως φωτίζει τα πάντα γύρω σου.
Να την φωνάζεις τη συγνώμη σου, σε κάθε λάθος σου που την πλήγωσε, σε κάθε λάθος σου που ήτανε αιτία να πονέσει.
Να είναι η καλημέρα σου η πρώτη σου κουβέντα, για να την συντροφεύει μαζί με τον καφέ της.
Να είναι η καληνύχτα σου αυτή που την σκεπάζει, σαν πέφτει στο κρεβάτι της για να σε ονειρευτεί.
Να διώχνεις με τα λόγια σου τους φόβους της ψυχής της και να την αγκαλιάζουν, ποτέ να μην φοβάται.
Να φεύγουν τα σκοτάδια της, τα λόγια σου να φέγγουν, να ντρέπονται οι βροχές της, να γίνονται λιακάδες.
Να της μιλάς για όνειρα και σε όλα να ΄ναι μέσα!
Να της μιλάς!
Να της το λες, ότι είναι η θάλασσα σου, που εκεί θες να αρμενίζεις. Πως είναι το καλοκαίρι σου που όλο θα αγαπάς. Ότι είναι το λιμάνι σου που πάντα θα αράζεις. Ότι είναι ο ουρανός, που ανάβουνε τα αστέρια σου, που ταξιδεύει ο ήλιος σου, που ανοίγεις τα φτερά σου.
Να έχουν βάρος τα λόγια σου, να είναι αρσενικά, να είναι ντόμπρα και σταράτα, να έχουν αλήθειες και αγάπη. Να συνοδεύονται από πράξεις τα λόγια σου, να είναι όμορφα και ολόκληρα, αλλά όχι κούφια.
Αν την αγαπάς, να της μιλάς.
Αν θες να είσαι ο ένας της, να της μιλάς.
Αν θες να της αξίζεις, να της μιλάς σου λέω.
Αν θες να ξεχωρίζεις απ΄τα αντράκια του σωρού…
Να της μιλάς!

Γιώργος Καραγεώργος, loveletters.gr